18.10.2012 / 00:00
?Dünya dönüyor sen ne dersen? de şarkısı dilimde. Ne diyelim. Öyle olaylara tanık oluyorum ki hani derler ya küçük dilimi yuttum. Vallahi ben de küçük dilimi yutuyorum. Bu günlerde günümüze dek can ciğer kedi sarması gibi dost olanlar söylentilere göre birbirlerine şimdilerde düşman olmuşlar. Birbirlerine söyledikleri sözler yenir içilir cinsten değil. Millette ne ar kalmış, ne namus. Dün doğruyu savunanlar bugün saf değiştirerek, el etek öpüyorlar. Ne uğruna para ve makam uğruna. Makamlar gelip geçicidir. Bu dünya Sultan Süleyman?a kalmamış. Sultan Süleyman?a kalmadı kalmasına; ama mal kalacak gibi her şey tarumar oluyor. Kimi yer altı zenginliklerimi kaçırıyor. Kimi ormanlarımızı yakıp rant peşinde koşuyor. Kimi ise siyaset kirliliği içinde ağzına geleni söylüyor. Kimi ise gazetelerde köşelerinde yalakalık yapıp cebini doldurmaya bakıyor. Geriye kalan nedir şerefli bir isim. Babacığım derdi: Şeref ve erdem ruhun süsüdür; bunlar olmazsa, insan hiçbir zaman güzel gözükmez. Bu günlerde gözümüze güzel gözükmeyenler o kadar çok ki.Bu kişiler zenginlik uğruna doğru yoldan sapıyorlar. Doğru yoldan saptıkları için önce şereflerini kaybediyorlar.
İnsan şerefini zedeleyeceğine binlerce defa ölsün daha iyi.
Millet nefsine köle olmuş. Yunus Emre ne diyor:
Nefestir seni yolda koyan,
yolda kalır nefse uyan.
Oysa insan nefsini feda etmekle insan olur. Dürüst olmak kadar önemli bir olgu yoktur.
Saf değiştirenlere şunları söylemek isterim.Namuslu olmayan bir kimsenin kendisine hiçbir zaman saygısı olmaz. Oysa namuslu kişiler, ne karanlıktan, ne aydınlıktan korkar. Shakespeare de ne diyor:
?Namus görünmez bir cevherdir; çok kere ona sahip olmayanlar sahipmiş görünürler.?
İnsanoğlu ne mevkiine, ne parasına, ne güzelliğine güvenmeli. Basında okuyoruz. O mevkilere yakışmayanlar olmayacak işler yapıyorlar. Bu gün bu yazımı yazarken büyük düşünürler dört bir yanımda Mevlana Ne söylüyor:
?Bilgisizlere, geçtikleri mevkiin yaptığı fenalığı, yüzlerce aslan bir araya gelse yapamaz.?
Thomas Carlyle nin şu sözü öyle hoşuma gitti ki hemen belleğime yazdım:
?Cemiyetlerdeki büyük rütbe sahipleri tıpkı banknotlar gibidirler; hepsi altını temsil ederler. Fakat yazık ki bunlardan birçoğu sahtedir.?
Diyeceksiniz ki ;
altının- paranın sahtesi olduğu gibi insanın da sahtesi olur mu ? Elbette olur. Onlar çevremizde o kadar çok ki. Şöyle etrafınıza bakınız Vurguncuyu- soyguncuyu- yalancıyı- düzenbazı…görürsünüz. Herkesin birbirine rol yaptığını da tanık olursunuz. Ve bazıları maskeli ve rollerini çok iyi oynuyorlar. Yeter ki insan yaşamının içinde kötü roller olmasın. İnsanın yaşamı yalanla dolanla dolmasın. Yalan söyleyebilen bir kimse insan sayılmaya, susmayı bilmeyen bir kimse de baş olmaya layık değildir. Dün dündür, bu gün bu gündür felsefesiyle( nasıl felsefeseyse) hak arayanlar, dertlerini dile getirenler, bugün kendi yalanları içinde boğulurken ne değin kişiliklerini sattıklarının ve şereflerinin gittiklerinden bi habersizler herhalde. Yalan kadar insanı alçaltan bir şey yoktur.
Şu son günlerde epey laflar duyduk. Laflar çoğaldıkça, laflara laflar eklendi. Lafların arasında yalanlar, dolambaçlı işler, şaibeler….şaibeler dolarlara çıktı. Daha çok böyük böyük işler yapacağız deyip, paranın peşinde koşanlar millet malını, millete satmayanlar da lafların arasına arasına katıldı. Ve laflar laflar bir kör düğüm oldu çözene aşk olsun.
GÜNÜN SÖZLERİ.
Alçak ruhlu olanlar para arar, yüksek ruhlu olanlar ise saadet arar.
Ostrovski
Lekeli bir paranın insana sürekli bir faydası olmaz.
S.Maugham
Mevkilerini para ile satın alan kimseler, masraflarını geri almak yoluna düşerler.
Aristoteles