07.05.2012 / 00:00
Manisa İsmet İnönü Kız Enstitüsü öğrencileri, biçki, dikiş, çocuk bakımı, ev işi ve nakış derslerinden arta kalan zamanlarda, programlı ve disiplinli olarak spor öğretmenlerin Bayram Poyrazgülle'nin basketbol çalışmalarına katıldı, şampiyonluğu hedef olarak belirlediler.
Adana'da 24-29 Mayıs 1972'de yapılan lise ve dengi okullar arası kızlar Türkiye Basketbol Şampiyonasında Türkiye ikincisi oldu.
Manisa Kız Enstitüsü basketbol takımının şampiyonaya katılması ve derece alması Manisa'da sevinçle karşılandı, yerel gazeteler bu sevince ortak olmuşlardı.
Şampiyonada oynanan oyunlarda, Ankara Türk Eğitim Derneği Koleji'ni 49-34, Gaziantep Lisesi'ni 64-18, Yozgat Lisesi'ni 70-37, İzmit Lisesi'ni 73-52 yenen Manisa Kız Enstitüsü, İstanbul Amerikan Kız Koleji önünde üstün bir performans sergilemiş, başarılı bir mücadele vermesine rağmen bu maçı 33-40 kaybederek şampiyonluktan olmuştu.
Türkiye ikincisi olan sporcular, Adana Mensucat Fabrikası lojmanlarında kaldı. Müsabakaların devam ettiği süre içinde Manisalı basketbolcular, fabrika çalışanları tarafından çılgınca alkışlandı, sporcularımız için yazdıkları şiirler sporseverlere dağıtıldı:
MANİSA? MANİSA
Şampiyonluk gitmiş değil,
Manisalı kardeş bunu bil,
Mağlubiyeti hafızandan sil
Tekrar final havasına gir,
Evet, üzgünüz, hem de çok
Centilmenlikte eşiniz yok,
Bu da teselliye yetmiyor
Gönlümüz galibiyet istiyor
Sümerbank olarak alkışlarız hep sizi
Fabrikamıza gelmekle mutlu kıldınız bizi
Artık sizinle dost olduk şirin Manisa
Tanrıdan dileğimiz hep böyle kalsa
Oya, Ayşe, Nihal yamanlar
Özcan, Nurcan ilk beşi tamamlar
En az onlar kadar hak etti
Yedek olup da oynamayanlar
Başınızdaki Hocalarınız çok değerli
Kız Enstitüsünün şampiyonluktur yeri
Şunu unutmayın Manisalı yıldızlar
Bütün Adana halkı sizleri alkışlar.
Kuşadası, Selçuk, Bornova, İzmir ve Karşıyaka'dan geldiler. Manisa'daki arkadaşlarıyla Taylan Restoranda buluştular. Kucaklaştılar, birbirleriyle sevgi yumağı oldular. Aradan kırk yıl geçmiş, hasret giderdiler, çoğu karşımıza iş kadını olarak çıktı. Çoluk çocuğa karışmışlar, içlerinde torun sahibi olanlar da var.
O dönemde, Erdoğan Poyracıklı ile ben, Basketbol Milli hakemiydik. Maçlarını idare ediyorduk. Bu toplantılarında bizleri aralarında görmek istediler.
Yemekten sonra, eski adıyla İsmet İnönü Kız Enstitüsüne gidildi. Anılar tazelendi, eski sınıflarına girdiler, gözlerinden yaşlar süzülmeye başlamıştı, soluğu Ulu Cami'de aldık.
Ulu Cami'de “Yeşil Manisa”nın betonlaşmasına çok üzüldüler. Kentin üzerinde bir kartal gibi yükselen Ulu Cami'den etkilendiler. Saat kulesinin altındaki sanat değeri yüksek olan mimari çeşmenin konumunun değişmesini istediler. Manisa'da antik dönemden, bugüne gecen süreci anlattım. Kitaplarımı imzalayarak, günün anısına dostlarımıza sundum…