Evir/en * Zehra Serra Hacer Baş

Birikimlerinin kalbine tuval üzerinde yedi fırça darbesi indir
ve aydınlat eğrilen sözlerle sıyrılan yalnızlığıma antik geçmişimi
yaşamı dönme dolabın gıcırdayan demirleri gibi döndürdün
rotasyona uğratıldık
bir şehirden diğerine
felsefeden mitolojiye
aşktan tutkuya
memurluktan emekliye
her ailenin yatağında uyudum
bütün eylemlerin öldü/m/ün ortasında bu gündüz
cevabı gecikmiş soru
şu atlı
dudaklarında bir tutam zambakla sokaklar arasında koşturuyor
sonsuzluk bir kelebeğin uçuşunda parıldıyor
gözlerimizi yan yana koy
bir reverans yap
makinaların arasında güneş çırpınıyor
evren dönmüyor
başım dönüyor
anımsar mısın
bir çift ekilmiş öpücük mutluluğumuzu diriltmek için
öykü görür yazmalarımız
öyle ki kaldım
çivi çivi sökmüyor
nefret dikene kıstırılmış ısırganotu
düşüverdi çürük kibrinden
gençlik
geçeceksin bir filmden geçen her şey gibi
ey devinimlerin küstahlığı
öyleyse kendime bilbordlardan şahane bir kostüm dikeceğim