Epilepsi * Zehra Serra Hacer Baş

Boyuma ulaştı kum
Çeneme dayandı su
Durdum
Bana bırakmışlar denizi
Küreselleşen dünya özendirici
Çoğalt soyu
Postu kurtar
Ay
Uykuda karanlık
Gümüş içimde
Sayrılaşan
Simetride insan hüzün
Ve kabalaşan şu yeryüzü
Olgunlaşmamış cümle
Anaforda dolaşan beş ufak parmak
Kuşların dalgası
Dağın yalnızlığı
İlk yağan karın yüz yüzeliği
Pamuk tarlasında zamanın durması
Kadavra
Gidiyoruz kadavra
Bu iflas
Bu İçgüdü sağanağı
İnsan
Gürleyen çığ
Bebeğin agusu
Işığın hükmü
İçinden çekildiğimiz evren
Kulenin üstünde üşüyor tuğla
Sen ki ey korobaşı
Tümlenemeyen kollarında kusursun
İçi yeğnimiş boynuma
Vurulmuş ip
Tam da boşluğun üzerine
Burası oyunlar kenti
Işık bükücüler
Kuklalar
Cambazlar
Hüzünlerin buram buram buğusuyla çalışan kaldıraç
Çınarın bağrında beton
Sürgününde ağıt intiharı
Betonu kaldırın
Betonu kaldırın
Beton susan yerimiz
Susan yerimiz
Yeryüzünün altında bir yer verin bana
Köklerimde barış
Menevişlesin çocuk bakışları
Arka yüzü ayın
Arka yüzü
Vakit kaç sularında şimdi
Ey insan
Katıl horona
Bu sanat sofrası cömert
Göz ki kurumaz kendindedir
Damlalar maviliğe asi şiirler gibi
Gezgin kavgaların nehirlerinde
Ve yamacında ormanın
Şiir bilir
Şiir bilir
şiir