cennetsizim, abartılmış mavilerin tutkunu sesim üşüyor, acılı bir şey var diyorum sesimde çocuğum uzaklarda büyüyor bir ahizenin sıcaklığında söyledikçe inada dönüşüyor duygularım seslenmekten bitkinim, sesimi düşünmekten yorgunum acılı bir şey var diyorum duruşumda anlatılan aşkların öyküsünden mi ne bir bakıyorum ayaklarım batmış çamura uçup gitmiş…

her şey kurudu: dallar, kökler bileyitip gitti göllerdeki balıklaryurt toprağı sıska sarı gör ki kuruduyılgın adamlar karanlığa koştukçaküstü, sararıp gitti vadilerden yeşil sus! giden ayak sesidir aşkınkurumuş göllerin üstündensarı sıska toprağın üstündengoncası dökülmüş dalların üstündendinle! uzaklaşan esinidir aşkın. küstü, uzaklaştı kalplerden aşkaşk kurudu, çekip gitti…

matem,dışına taşıyor evlerinanlayın bunukırılmış hayatlarevlerin içinde.ormanlar yanıyoriçinde evleriniçin içinyanıyor şehirlerdışımızda kırılıyor aynayanıyor dışarıda ayna al dışarıdan aynayıtut içine meselao aynakum ve sülfürünçocuğu yaninasıl benzeyecek sanaona , ötekiyekum, rüzgarlagirince hayatımızasöyler aynasülfür yakınca hayatlarımızıo bilir ne yapabilirumudunu yitirmiş kavimserkeş oğulhangi taşlara savrulurne zaman acıtırgözlerimizi bu sihirbilinmezdumanlar içindençıkıp…

öfkesi bizden olmayanın kalbi bizden değildir yalnızlaştıkça kıyısında bafa gölünün küçüldüm ve yürüdükçe gördüm bunu adımı intiharlarla bir tuttum ama hep korktum ah! korktum kıyısında bafa gölünün bunun için yek ömrümde iki korku büyüttüm gölgemden tiksindim, kendimden kaçtım bir koşu o upuzun gençliğimi geçtim sırtlanlarla…

o kahve o durak o iskelebu mavi şu gri oradaki laladı aşkla anılan yerlerdedolaşıyorum gün boyu düşürdüğüm her sözçığlık oluyor ardımdakarşı koyuyor her ses bana;savunma kendini dünyaya yüzüm iki parça şimdikırık bir aynaya bakmaktanah! nasıl ulaşsın çığlığımkumtanesine elmasa sülfüre kırılıp yere düşüyor her gülüşsıfır noktasında…