o kahve o durak o iskele
bu mavi şu gri oradaki lal
adı aşkla anılan yerlerde
dolaşıyorum gün boyu

düşürdüğüm her söz
çığlık oluyor ardımda
karşı koyuyor her ses bana;
savunma kendini dünyaya

yüzüm iki parça şimdi
kırık bir aynaya bakmaktan
ah! nasıl ulaşsın çığlığım
kumtanesine elmasa sülfüre

kırılıp yere düşüyor her gülüş
sıfır noktasında mıyım ne
yanıp kül oluyorum durmadan
savrulmaya denize denize

gözlerim hiç yeşil olmayacak
kederden bu gece
ölüm şarkıları nerden çıktı
tamtamlar, kalbimin tokmağında

korkuyorum gece tuhaf
sessizler…sağrılar…
rüzgar sarınıp birazdan
evlerine koşacaklar

bilmiyor ah görenler beni
dolaşıyorum gün boyu
söylüyorum söylüyorum
koynumda gezdirdiğim yılanı.

(Dize 33, Temmuz 1998)