Işıklar Sönünce Ağlarım * Tuğrul Keskin

uzak limanlarda ışıklar sönünceellerim kan çukuruna gömülürinsanlar sürülür ve insanlar ölüruzak ülkeler kana gömülünceoturur sessizce ağlarım uzak limanlarda ışıklar sönüncefahişe kadınlara ağlarımçıplak bir atın üstünderüyalardan çıkar rüyalara girerimbinlerce kez intihar ederimaldığım her mektuba ağlarım uzak limanlarda ışıklar sönünceyasaklanmış bayraklar hatırlarımsevgililer hatırlarım ve yenilmiş değerlerkitaplardan ardakalan…

Kim Bilir Nerde * Tuğrul Keskin

aynı şeyi düşünüyoruz ikimizuzağı ve yakını, aynı şeyisonbaharı, uzayıp giden kederiyalnızlığı ve çoğalmayı, ikimiz sen kim bilir nerde, ben izmir'de. aynı ateşte yanıyoruz ikimizkülde ve korda, aynı ateştenehirleri özlüyoruz uzun ve serinaynı çağlayandan düşüyoruz ürküyle bir yakın kasabada sen, ben izmir'de. aynı şeye inanıyoruz ikimizaydınlığa…

Sevgilim Sandılar Seni * Tuğrul Keskin

1./yıldızlar kalabalık görünürdü evlerindenay kocamanbir akşam sabahı beklemiştik damlarındaöleceğini sanmıştım ağladığını hiç görmedim bir eylül dışında kumruları düşünürdü gözü daldıkçave çok az şiir yazardı(bir keresinde bir şiirindeçiçek vurmuştu kumruların sırtına) baharda çiçek ekmezdi bahçelerineama en iyi su kabağı bahçelerinde yetişirdi-cırcır böceğinin sesini hiç duymadım orada…

Tuğrul Keskin Yaşam Öyküsü

15 Mayıs 1960 tarihinde Iğdır'da doğdu. İzmir Atatürk Ticaret Lisesi'ni bitirdi. Bir süre Muğla İşletme Yüksek Okulu'nda öğrenim gördü. Çeşitli işlerde çalıştı. Şiirleri 1980'den başlayarak Bir Yeni Biçem, Broy, Dize, Dönemeç, E, Edebiyat ve Eleştiri, Kum, Ortaklaşa, Ötekisiz, Papirüs, Pencere, Temmuz, Türkiye Yazıları, Ünlem, Ütopiya,…

Ay Anası * Tuğrul Keskin

uzaktan uzağa dağlardaateş böcekleri gibi yanansönen durmadan yananateşleri görmemiş ayöyle dağ başlarında kalmışbir başına kalmış, üşümüşladinler, büyük ıhlamurlarörter olmuş üstünü dağ başlarında yananyüreğimiz vatanımız gibiateşleri görmemiş ayhaber salın anasına, baksınörtsün üstünü, koklasınkalmasın aşkı güneşindağ başlarında yapayalnızöyle uzak şefkatten

Bak ki Kurudu * Tuğrul Keskin

yağmurda ıslanan yapraklarınıdüzlere derelere seren laleleryalnız kızın düşündeki uzak yerleriçimde kımıldayıp duran kirpiklersaatler, günler, haftalar kurudu bir zaman göğe uzanan merdivendennedir şimdi payımıza düşenkırılası ellerimizle diktiğimiz dikenah bu aşk benimdi dedirtiyor incitirkenbak ki kurudu çölde, diktiğimiz diken. ah bu benim aşkımdı kurudu gittiah bu benim…

Beşdörtler * Tuğrul Keskin

1. ayrılıköylece bırak ve git sesini tanırım nasılsa gök gürlüyor ve delikanlı ırmaklara birikiyor sular 2. anıunuttum kars? ı ayaklarımda çamurlar gibi kalacak o eski bağ evinde küçük anılar 3.hükümsüzson fotoğrafları da yakmak istiyorum oturup hükümsüz küçük şarkılar 4.anıbudandıkça kanayan karaağaçlar, anılar çocuklarla büyüdü bu…

Binüçyüzsensekiz Sokak * Tuğrul Keskin

sisli fotoğraf 1. banka; birgün bir oğul sorabilir atasına ya tasarruf hiç, marksizm her şeyse baba retina; kaynağıdır bütün ışıkların tülin? le süleyman? ı saklar biraz da cafe; ancak bu kadar anlatabilir iki sandalye uzakta bir hiç gibi duran paris? i çınar; en çok yapraklarını…

Bir Şiir için İki Önerme * Tuğrul Keskin

1.önerme kalbimi söküp alıyor göğsümden bu şehir çöplerde oynaşan kediler gibi ölüme gidiyorum söylenen gün nerededir tufan var mı, ne gündür cemal süreya döner mi geri bir elinde bir mendil öbüründe kuş sesleri öğreneli çok oldu gerçi meleklerin olmazmış erkekleri ne gidene bir yer var…

Yaz * Tuğrul Keskin

derinleşen büyük yalnızlığın iniltisiyle derlenip, toparlandı kumsaldaçığlık çığlığa koşmaya güz denizine yüreğin suya değince, ?doğrul? dedicoşkulu aşkların buğulu sesiylekapılarını çal, bütün şehrin kapılarını bitti yaz. derlenip toparlandı kumtaneleri tek tek silkelendi evlerintoparlandı çiçekler, kurutuldu yazserpiştirildi o son, soğuk geceye bitti yaz. gün batımları katlandıözenle, bir…

Menzil * Tuğrul Keskin

sana buralardan mendiller dolusu sevinç gönderemem gül, oyalar yok mendilimde -yaşamım gerilimler alanı ne korkunç ne saçma harfler kazıyorum taşa ve çeliğe- sana buradan kendime okuduğum şiirleri gönderemem gül, yalnızım, sözcükler kazınamıyor boşluğa -o mavi kent yandı sokaklarında delikanlılar güreşmiyor artık kızları yok ki camlarına…

Kandahar * Tuğrul Keskin

(..ben ki yalnız bir adamım evrendeyalnızlık neydi ki yanında evreninsordum ?yal? nedir yanında evreninhiç bileni çıkmadı, bir bileni, neydi? şimdi ağla, ağla! ağla!bak sonsuzluğa ve yapışkan kedereuzayıp giden kana bak kan da harausan, bakarken çocuklara ey insan. göğün altındayız birlikte, unutma!göğün altında ve birlikte, unutma!…

Gazel * Tuğrul Keskin

okyanus içime düşüp söndürmek ister bana içimdeki ateşten başkası gerekmez gel içimde yandıkça büyüyen ateş bana senden başka su gerekmez şelaleye düşüp ezilmek ister kalbim ona aşktan başka örs gerekmez gel kalbimdeki, gel ey nazlı Hena bana senden ayrı beden gerekmez

Elini Uzat Nikos * Tuğrul Keskin

lacivert bir akşamsın sen ege denizi mihali?nin kanı, nazım?ın memleket hasreti derinliğinde bir mızrakla vurduklarında güneşi bir damlası o kıyıya düştü kanın, biri bu kıyıya sen alıngan ve masmavi bakan bir genç kız küsmüş bakıyorsun iki anadolu?ya baktıkça homeros lir çalıyor köpüklerinde ama o kanlı…

Akasyalar Filizlenmiş * Tuğrul Keskin

yüreğimi koyuyorum ortaya nem varsa koyuyorum uzağım, bozuğum, akasyalar filizlenmiş aykırı telaşlar yaşanıyor gece boyu ve sizi getirmiyor sabahlar güvercinler ölüyor, bir hançer paslanıyor kınında yüreğimi koyuyorum ortaya nem varsa koyuyorum hangi serüven yaşanıyorsa bu tuhaf mevsimde insan sıcaklığı olmuyor içinde hiç seni alıp götürürdü…

Asya, Ah * Tuğrul Keskin

küfre düşüyorum, şehirlerin sessiz göçmeni bu aşkla iyi değilim diyorum, tıkanıyor göğsümün içindeki asya, ah asya atlaslarda unutulmuş çocuğum benim deli dumrul´u fırlatıp atan sokağa kirli şehirlere veda edilmeli mutlaka gökyüzüne su dönmeli ürpererek buzlara çizerken suretini kalbim, yeni bir kalbe girmeli öğrendim, mağaraların iri…

Aşklara Akıyor Arkadaşlar * Tuğrul Keskin

solgun bir mevsim geçiyor yine, yoksun güzellik diye yaşanan kentlerde ihtilal provası yapıyor kışlalar yürüyor kışlalar oraya, gülü soldurmaya siren seslerine bölünüyor uykularım ey sonsuz \ beyaz yolculuk ölümlerin gümüş sesini bırakıyorsun pencereme ardından yetim gömleğini bir çocuğun yalan söylenişi oluyorsun bitmeyen şiirlerin gittikçe yalnızlaşıyor…

Bir Geyik Dağlarda * Tuğrul Keskin

1. yüzlerce ayak izine basarak yürüyordun ayak izlerini örtüyordu yağan kar öylece geldin, dilinde bir türkü taşıyordun göğsünde bir gülün dikenini, ağlayarak sevgilin bir çift kuma besliyordu koynunda yüzünü döndüğün yerlerden ölüm haberleri geliyordu zenci şairler öldürülüyordu uzakta ve zenci kadınlar ağlıyordu sonra usuldan bir…

Bir Elinde Mendil Öbüründe Kuş Sesleri * Tuğrul Keskin

kalbimi söküp alıyor göğsümden bu şehir çöplerde oynaşan kediler gibi, ölüme gidiyorum söylenen gün nerededir, tufan var mı, ne gündür cemal süreya döner mi geri bir elinde bir mendil, öbüründe kuş sesleri öğreneli çok oldu gerçi, meleklerin olmazmış erkekleri ne gidene bir yer var oralarda…

Afrika Uzaklık ve Muğla Şiiri * Tuğrul Keskin

muğla’da bir kadın kararır, sen sanırım aklıma afrika düşer diken içinde bir kıta gün geçer, sesim düşer uçurum kıyısına -kıta; tel örgülerle anılır ve isa’dan sonradır ölü balıklar vurur kıyıya, bir deniz solar mesela bütün kıyılar solar, utanırsınız utangaçsınız gözlerime aşkın bütün uzaklığını düşürüyorsunuz uzaklık;…