Aşk Çırpınarak * Tuğrul Keskin

her şey kurudu: dallar, kökler bile
yitip gitti göllerdeki balıklar
yurt toprağı sıska sarı gör ki kurudu
yılgın adamlar karanlığa koştukça
küstü, sararıp gitti vadilerden yeşil

sus! giden ayak sesidir aşkın
kurumuş göllerin üstünden
sarı sıska toprağın üstünden
goncası dökülmüş dalların üstünden
dinle! uzaklaşan esinidir aşkın.

küstü, uzaklaştı kalplerden aşk
aşk kurudu, çekip gitti insandan
aşk gitti uzağa insandan…
baktılar ardından yenilmiş adamlar
aşk çırpınarak, gitti uzağa insandan