Aynalar Yorardı Beni * Asım Öztürk

Durduğunla çoğalırdım o yerde
Adın, acımasız bir kanat gibi
Alır giderdi beni
Alır giderdi,
Ben öylece sesimdim;
Aynalar yorardı beni.

Öylece çıkmazdım odalardan
Kırış kırış duvarlardan alamazdım kendimi
Ilık bir esmerlik,
Gelip otururdu aklıklarıma,
Ben duvarda kalırdım
Sesim çeker giderdi
Maviliklerle,
Hep dilimdeki denizlerle;
Özgür müydüm
Söylemek zor,
Zincirimin izleri dururdu sözcüklerimde,
Kırıp kırıp yoksadığım
Denemeler sonrası alışırdım
Yeni gitmeler,
Hep yeni gelmelerin kendisiydi;
Aynalara tutunurdum
Aynalar yorardı beni.

Ve zaman
Bir kıvılcım gibi düşerdi
Ansıdıkca günleri,
Telgari ince bir çizgi gümüşten
Aklıklarda ben yanardım
Dudağımın gülümsemesinde güz,
Geçip giderdi zaman;
Geçip giderdi,
Aynalarda yorulduğum an.