her şey yerli yerinde; kitaplara akıyorum
şimdilik hır çıkarmıyor,
saklayamam yine de hırçın ruhumu uzun süre.
hasar görmüş kalbim dinleniyor evinde.

ben evimde,
içimdeki atlı karıncada döndükçe çocuk
hayal olup selama duruyor dünya önümüzde.
çıt çıkarmıyor, uslu usul bekliyor,
üzgün gözleriyle ağırlıyor bizi zaman.

belki yorgunluğumu alır, diyorum ev
pencere yolculuk hissimi…
yine de istemem!
çay saati dinginliğiyle konuk gibi gelmeni

ağır akan serin suyum,
su yatağını bilmek ister.