Bir yaprağın durduğu yerde
Renklerin sesi vardır
Örer ışığını kirpiklerinden
Bakışı kanatlanır uçar uzak denizlere,

Derinlerin güz güneşine söylediği
Suların dilindedir
Akar acının damarlarından bir orman
Kardeşi yağmur serinliği.

Dudaklarının kıyısında duran
O kırık dalı alıp
Olanca yazıyla atınca sulara
Güz kızıl bir yaprak olur
Yazı kanar,
Ağır ağır işleyen bir sevdaya.

Unutulmuş muydu
Yılların örselediği çiçek ormanı
Bir dal
Bir dal akan suların kıyısında,
Döker yapraklarını
Giden unutulmuş bir sesin kendisi midir?
Çığlıklarını yaralarına sararken
Gecenin görmediği
Geçip giden zaman;
Bir çizginin rengi olup
İşlendi bakışlarımıza
Yorgun vapurlarla dönsek bile
O yanmış kıyılardan
Bir mavi durur uzaklarda
Daha gidilmedik,
Suların gizlediği koylarda
Kum tanesinde işler zaman
Yaprakların sesiyle.

Düşlük Dergisi Kasım-Aralık 2001 sayısı

Asım Öztürk