yatağımda sen varken;
unuturdu her şey adını, kayıp, esir
adı konmamış kırların ortasında
sevişirdik, her yanımız nem ve kir

yatağımda sen varken;
elleri suya inen ağaç olurdum
ortasına uzanırdın, duru ve yorgun
bembeyaz, upuzun

yatağımda sen varken;
ağlamak ne çok yakışırdı bana
ne güzel kıvrılırdın, ne tuhaf
cevabını bilmediğim bilmece!

yatağımda sen varken
ne büyük huzurdu savaş
askerler damlardı terimizden
ne meşhur silahtı aşk
seni ıskalar kendimi vururdum
yatağımda sen varken