İlhan Berk için

Hep sevgili söz. Hep son Istanbul. Hep sonuncu yüzün
Senin, kadehler doldukça kırılan, hülyalı
Akşam ey! Bırak Çengelköy'de batsın güneş, hüzün
İskelede kabuk bağlasın, suya gömülse de yalı.

Bak nasıl örseleniyor kent. Üsküdar kanto gibi uzak,
Altımız gök, üstümüz toprak. Üç-beş adım sonra
Sıkıntıyız biz, biz Cumhuriyet! Alkole boyansın ufuk,
Hep susalım, hep! Yasak çiçekler gibi açılsın sofra.

Bak işte bu rakı, bak işte buz, işte Beykoz! Hangimiz
Düşsek kuyusuna şehvetin, yine o kötücül
Kuş; Pera! Senin ağzının kuşları Hera, çıplağız.

Ko bir anı gibi kırılsın Cadde, ko boynu bükül'
sün Asmalımescit'te şişelerin, ağla sen ve gül!
Yine gül! Dökülsün kurşun kubbeleri Istanbul'un.