I.
Sevmiyorum seni ey yoksul tin! Ey bugüne
Taşıdığım ölü güvercinleri geçmişin!
Bırakın yakamı aydınlık günler, süzülüp
Geçin o buğulu aynadan, tanımayın beni.
Ben ki cana yakın bir yalnızlığın izini
Sürdüm, kuştum, sedirdim, avluya açılan o
Kapı; kendime kapandım! Dön yüzünü bana,
Ey hergünkü ikilem, ey kendini bilmenin
Güzel çarmıhı, inanamam artık, ne sona
Ne başlangıca. Bir gün kalır benden, kalırsa…

II.
Ey unutuş! Yunduğum ırmaktın sen, günler
Geceler önce. Ovayı gökle toplardım,
Çarpardım, bölerdim sonra, iki kez iki
Sendin, sana tamamlardım dilsiz aşkları,
Ölümleri; çıplak ve uzaktın, unuttum!
Yeniden başlamanın esrikliğiydi O!
Alkoldün gövdemde dolaşan, sokakları
Yürümüş bir yüz gibi, güzeldin. Çoktun, bir kandil
Gibi, titrek ve yalnızdın. Anımsıyorum! Bir kadeh
Kırıldı -ne güzel!- gecenin kıyısında.