Behçet Necatigil için

Susardı elleri düşüncenin
Ama şimdi bakışmalar. -akşam saatleri.
Oysa biliniyordu
Odalarda. -kağıtlar, kibrit kutuları.

Birden soğumuştum yalnızlıktan
Yakınmalar, sakınmalar
O mavi gerginlik
Karanlıkta ordan oraya kaçışmalar.

Oysa hep sirklere çıkardı sabah
Ev yırtardı penceresini sardunyanın
Ben sesimi! odalara kitlerdim
Bir telaştı geçti, unutuldum.

Ne kadar gitsem, hep dönüyorum.