Türkçem, sevdalım güzel dilim benim, bazılarının biliyor olduğunu sandığından daha zengindir.
Dilimizde genel olarak kullanılan 30.000 kadar sözcük vardır. Bunlara halk ağızlarını ve dilimize girmiş yabancı sözcükleri de katarsak kelime hazinesi elli bini geçer. Ayrıca Türkçede organ, hayvan ve doğa adları ne zengindir.
Renk ve akraba adlarındaki söyleyiş güzelliği her duyduğumda ilk kez duyuyormuşum gibi beni heyecanlandırır; çünkü bu sözcükler birçok dillere göre daha çeşitlidir ve zengindir.
Bu zenginliğin yıllar içinde korunamaması, kirletilmesi ve yoksullaştırılması Türkçe sevdalılarını hep üzmüştür.
Cumhuriyet döneminde Türk Dil Kurumunun çabalarıyla anlaşılır Türkçe ortaya çıkarılmıştır. Ancak zamanımızda bu kez de Batılı dillerin sözcükleri dilimizi doldurmaya başladı. Tabela adları, teknik araç ve gereçlerin adları dikkati çekicidir. Medyada yabancı sözcük kullanarak bilgiçlik satanlar az değildir.
Türkçeleştirme çabaları da zaman zaman dirençle karşılanmıştır. Hatta sözcük türeterek dili bozuyorsunuz diyenler bile olmuştur.
Ömer Asım Aksoy 'akaryakıt' sözcüğünü türetene değin 'mahrukat-ı maiya' deniliyordu.
Hele matematik, geometri alanındaki; açı, alan, boyut, bölü, çap, çarpı, dikey, dörtgen, düzey, eksi, eşit, eşkenar, ikizkenar, kesit, oran, taban, orantı, türev, üçgen, yamuk, teğet, düşey gibi terimleri dilimize kazandıran Büyük Önder Atatürk'ü görmezden gelmek ne aymazlıktır.
Bilgisayar, yazılım, yazılım dizgesi, donanım, veri tabanı, veri kütüğü gibi bilişim terimlerini dilimize kazandıran bilim adamı 'Aydın Köksal'dır.
Dil devrimi olmasaydı;
anayasa yerine teşkilat-ı esasiye, başbakan yerine başvekil, genel güvenlik yerine emniyet-i umumiye, genel kurul yerine heyet-i umumiye, gensoru yerine istizah, göktaşı yerine hacer-i semavî, düş kırıklığı yerine inkisar-ı hayal, içgüdü yerine sevki-i tabii diyecektik.
Anlaşılır mı?
Güzel Türkçeme; öğrenci, öğretmen, anne, baba, imam, manav, doktor, avukat, tezgâhtar, noter, milletvekili, bakan, genç, yaşlı herkes hepimiz sevdalansak ne güzel olur.