26.02.2014 / 00:00
Dün ilk öğretmenliğe başladığım anılar içinde gidip gelirken, anılarım beni Hacıhaliller Köyü'ne sürükledi.
Hacıhaliller Köyü her zaman benim için köyüm olmuştur.
Ben o köyümde sevgiyle yoğruldum ve ben o köyümde toprağımı tanıdım ve ben o köyümde katıksız dostluğu gördüm.
Çocuklara öğrettiğimiz bir okul şarkısı vardır:
Orda bir köy var uzakta
O köy bizim köyümüzdür
Yatmasak da kalkmasak da
O köy bizim köyümüzdür.
Hacıhaliller Köyü de benim köyümdü artık. İlk günlerki heyecanımın yerini çalışmalarım yer aldı. Beşinci sınıfa gelen bazı öğrencilerimin okuma yazma bilmediğini tanık olunca, ne yapacağımı şaşırmıştım. Gayret kuşağını kuşanarak, öğle teneffüslerinde ve ikindileri o öğrencilerimle ders çalışarak kısa bir zamanda onlara okuma yazma öğretmenin sevincini yaşadım.
Köyde kaldığım günlerde, ders çıkışı sonrası, öğrencilerimle tiyatro çalışmaları yapıyordum. Diğer günlerde arkadaşlarla araba ile köye gidip geliyorduk.
Sabahları Manisa'dan dolmuşumuza binerken, köyümüze yakın diğer köylerin öğretmenleri de bizimle birlikte gidip geliyordu. Arabada günlük gazetelerimizi okuyor, arada bir birbirimize bilmeceler söylüyorduk. Bir gün babacığımın bana öğrettiği bir bilmeceyi arkadaşlarıma sordum. O gün arabada birkaç köylü de vardı. Sorduğum bilmece şöyleydi:
“Adamın biri İstanbul'a cami yaptırmış, bir de Kilis'e Bu adam Müslüman mı, gavur mu?
Yanıtını arkadaşlara okulda verdim. Manisa'ya dönmediğim zamanlar köyde evinde kaldığım bilge kişi olan sanları Kocakafalar denilen dedenin yanına öğle vakti gittiğimde, bana şu soruyu yöneltti:
“Kızım arabada dinimizle alay etmişsin, seni kahvede bana şikayet ettiler. Ben de kızım asla dinimizle dalga geçmez. Yanlış bir anlama vardır.” dedim. Güldüm: “Dede ben hiç dinimle alay eder miyim?” diyerek bilmeceyi yineledim. Yanıtını verdiğimde dedemiz keh keh gülmüştdü. Bilmecenin yanıtı şu idi:
Adamın biri İstanbul'a cami yaptırırken, bir de Kilis kazasına da yaptırmış. Aradaki nüans farkını kavrayamadıklarından, benim bilmecemi din ile alay ediyorum olarak algılamış kişiler. Bu olay usuma takıldığında dudaklarımdan gülümseme eksik olmaz.
Bir bilmece neradeyse başıma dert olacaktı.
Cehalet değil mi insanları karanlığa götüren.
Cehalet değil mi? Bağnazlığı büyüten.