09.11.2011 günü öğleyin bir telefonun soğuk sesinden öğrendim bizlerden ayrıldığını. Eski sendika yöneticisi, emekli öğretmen, dershane yöneticisi Necmettin Yılmaz'ı kaybettik. Suskunluğun hiç bitmeyecek kadar uzun olduğu zaman dilimlerinden. Ne zor seni sensiz anlatmak sevgili öğretmenim.
Seni anlatacak sözcük çok, biliyorum; ama yetmiyor bilmek. Nerden başlasam, aklıma ilk nerede görüştüğümüz geliyor. Halil Yurtseven İlköğretim Okulunda müdür yardımcısıydın. Bir arkadaşımın kızını kaydettirmek istiyorduk; fakat ne olduğunu şu an anımsayamadığım bir sorun yaşıyorduk. Sana danıştık çözüm buluverdin hemen.
Pratiktin, çözümcüydün, üretkendin çünkü.
O kadar çok insanda güzel anıların var ki. Nur Özcan Hedef Dershanesi Türkçe öğretmeni tanıyorsun, uzun yıllar birlikte çalıştınız. Hedef Dershanesi KPSS bölümü müdürüydün. Disiplinini, eğitime verdiğin önemi, titizliğini bilmeyen yoktu. Nur Özcan sana 657 Necmettin Yılmaz diyordu. Özel bir kurumda sevgi, saygı, disiplin, hoşgörüyü ve güzellikleri harmanlamıştın. Nur Özcan bir gün derse beş dakika gecikiyor. Kapıda öğretmeni bekliyorsun meraklave kızgınlıkla. Kaşlarını çatarak saati gösteriyorsun. Nur Özcan geç kalmış olmanın sıkıntısıyla ne söylesen çok haklısın. diyerek sınıfına gidiyor. Teneffüste odana geliyor: sinirin geçti mi öğretmenim diyor. Sevgiyle sırtına vuruyorsun Nur Özcan'ın yürü geç hadi, yürü geç diyorsun. Bir daha geç kalmak mümkün mü? İşte böyle disiplinli, sevecen bir idareciydin.
Dört yıl önce Hedef Kolejinin kurulma çalışmaları. Sen de var gücünle destek veriyorsun bu kuruma. Tüm sorunlarına çözüm üretmek için çabalıyorsun. Kuruculardan Mehmet Hekim Ordu'da kızının yanında tatilde. Buradan kızı ve damadıyla Rize'ye gidiyorlar. Rize'nin girişinde telefonu çalıyor Mehmet Hekim'in. Kızıyla damadıyla Rizeyi iki saat dolaşıyorlar. Sen Hedef Kolejiyle ilgili oluşabilecek sorunlardan ve çözüm yollarından söz ediyorsun. Heyecanlı ve gözlemcisin. Bugün Rizeyle ilgili bir noktayı dahi anımsamadığını; ama senin çözüm önerilerini çok net anımsadığını söylüyor Mehmet Hekim.
Ablandan dinliyorum seni katıksız seviyordum ben onu diyerek gözyaşı döküyor. Bir eliyle avucunun üstünü okşuyor ablan, o an senin yanağını okşuyor olduğunu anlıyorum boğazım düğümleniyor. Katıksız sevildiğini bilmenin de güveni var ablanın gözlerinde.
Eşin Kıymet Yılmaz'dan dinliyorum seni: Canım o benim, ciğerim diyor. Evde de öğretmendi o, düzenli disiplinli. Düz durmayan perdeyi bile gücü yerindeyse kalkıp düzeltirdi. Hala gece ilaç saatlerinde uyanıyorum onu arıyorum. diyor.
Hastalığına rağmen Yeni Kuşak Köy Enstitüler Derneğinde soyadına yaraşır bir şekilde çalıştın. Çünkü sen bir köy enstitülü babanın oğluydun.
İşinde olduğu gibi yaşamının her anında ve veda nda da disiplinliydin. Bayramı tüm sevdiklerinin huzur içinde geçirmelerini istedin ve bayramın dördüncü günü bayram kutlamaları bittikten sonra topladın sevdiklerini ve sevenlerini başına.
Huzur içinde uyu can yoldaşımız güzel insan, örnek insan .