Yaşadığımız bu dünyada, herkes iyi gitmeyen şeylerden ötürü sürekli bir gerginlik ve memnuniyetsizlik içindedir. İdeal insanlar yetiştirmek çok zordur, ama imkansız da değildir. Bu konuda öncelikle ailelere, eğitim kuruluşlarına ve topluma çok iş düşüyor. Belki de sevgiyi, güzelliği inşa etmek, devasa binaları yapmaktan daha bile zordur.

Çoğu zaman paylaşılan bir hikaye, anlatılacaklardan çok daha güzel dersler çıkarmamıza neden olabilir. Geçtiğimiz günlerde okuduğum ideal insan yetiştirilmesi ile ilgili bir baba ve oğul arasında geçen bu hikayeyi, sizlerle de paylaşmak istedim:

Baba ile oğul, bir gün sonra sinemaya gitmek için sözleşirler. Ertesi gün olur ve baba yorgun bir şekilde eve gelir. Oğluna sinema sözünü de çoktan unutmuştur. Ancak çocuk, unutur mu hiç babanın verdiği sözü, hele ki bu sinemaysa… Çocuk akşamın olmasını iple çekmiştir. Babası eve girer girmez hemen sinemaya kaçta gideceklerini sormuş. Babası da;

– Nereye? diye sorar.

Çocuk hatırlatır; bizim babanın verdiği söz aklına gelmiştir, fakat ne sözünden dönmek istemektedir, ne de gitmek istemektedir. Baba,

– Dur oğlum, yemeğimizi yiyelim de ondan sonra, der.

Çocuk büyük bir iştahla yemeğini yer. Bu arada baba, yemeği yerken sinemaya gitmemek için türlü planlar yapmaktadır içinden. Yemekten sonra çocuk çıkıp çıkmayacaklarını babasına sorar ve şöyle bir yanıt alır:

– Oğlum, çıkarız çıkmasına, ama senin ödevlerin yok mu, önce onları yap.

Çocuk hemen çantasını getirir ve ödevlerini hızlı bir şekilde bitirir. Yorgunluktan dışarıya çıkmak istemeyen baba, çayını yudumlarken çocuğun önündeki bir kitap dikkatini çeker ve aklına bir fikir gelir. Oğlundan kitabı isteyen baba, kitabın dünya haritası olan sayfasını yırtar küçük parçalara ayırır. Odanın içine dağıtarak oğluna;

– Oğlum, dünya haritasını ilk haline getirebilirsen sinemaya gideceğiz der ve derin bir oh çeker. Çünkü oğlu daha ilköğretim 3. sınıfa gitmektedir, dünya haritasını tamamlaması mümkün değildir. Baba, çayını TV’nin karşısında keyifle yudumlarken, belirli bir zaman sonra çocuk,

– Baba, baba, dünya haritasını tamamladım, der sevinçle. Baba şaşkın bir şekilde çocuğun yanına gider. Bir bakar ki gerçekten dünya haritasını düzgün bir şekilde yapıştırmıştır. Baba sorar;

– Oğlum nasıl yaptın bunu, sen ülkelerin yerini bilmiyorsun ki…

Oğlu:

– Baba, ben ülkelerin yerini bilmiyorum ama insanın ayağının, kafasının, ellerinin yerini biliyorum. Senin yırttığın sayfanın arkasında insan resmi vardı. İnsan resmini tamamladım ve resmi ters çevirdim, dünya tamamlandı. İnsan düzelince, dünya düzeliyor, der.

Evet, çocuk bu davranışıyla bütün problemlerin, olumsuzlukların cevabını veriyor bize. Yaşadığımız çağın temel probleminin çözümü; insanın insanca yaşaması, özüne dönmesidir. Unutmamalıyız ki daha yaşanası bir dünya için, önce insanın düzelmesi gerekiyor….

Sevgi dolu günler….