Yıllar yıllara ulanırken birçok şey eskiyor. Eskiyenlerin kimi antika oluyor köşesinde durdukça değeri artıyor ve eskimeyen oluyor. Kimi ise eskiyince bir yere atılıyor.
Bazı insanlar vardır çok değerlidir. Ve onlar erdemli insanlardır. Ve onlar bilgelikleriyle etraflarında yaşlansalar da ışık saçmaya devam ederler.
Manisa?da eskimeyen, yıllanmış şarap gibi tad bırakan, öyle güzel insanlar var ki. Onlar hiçbir zaman kendilerini afişe etmezler. Bu kişiler olgun birer başak gibidirler. Kim derseniz bu kişileri,aslında sizler bulabilirsiniz bu erdemli değerleri. Şöyle bir etrafınıza bakın, emeğe emek katan, bilim ışığında yoğrulan, insana insan olduğu için değer veren kaç kişi varsa onlar birer değerdir. Ve onlar sizlerin sazlı sözlü düğünlerinize belki hiç katılmadılar. Ve onlar hep sevdi sizleri insanlık adına varlarını yoklarını vererek.
Bu arada Yunus Emre?yle ilgili kitapları tekrar okuyorum. Belki bu kitapları okumam bana kocaman kocaman lafları yazdırdı.
Yunus ne değin bilge kişiymiş. Çocukluğumdan beri babam Yunus?u bize anlatırdı onun dörtlüklerini de okurdu. İnsana ne çok değer vermiş. Bilimsiz hiçbir şeyin çözülemeyeceğini de dizelerinde dile getirmiş.
Ne diyor:
İlim ilim bilmektir.
İlim kendini bilmektir.
Sen kendini bilmezsen
Ya nice okumaktır.
Önce insan kendini tanıyacak ve kendini çözecek. İnsanın kendini çözebilmesi için çok dikenli yolları aşması gerekir. Erdemli insan olmak kolay mı? Yunus olmak kolay mı? Yunus bir değer. Bu değerleri bilmezsek aslında kendimizi bilmiyoruz demektir.
Yine ozanımızın dizeleri sağımda solumda ne diyor:
Yunus Emre der hoca
Gerekse bin var hacca
Hepsinden eyüce
Bir gönüle girmektir.
İnsanoğlu gönüle girmiş olsa ne kavga olur, ne savaş? Yunus?un işi gönülle ve sevgiyleydi. Yunus?u okudukça gözüm gönlüm açılıyor. Ah bir de din bezirganları bir Yunus?u, bir Mevlana?yı bilseler, dini kendilerine alet etmezler.
Neyse ben fazla lafı uzatmadan, bugünkü yazımı burada noktalayayım.
Yunus?un dediği gibi:
?Sevelim, sevilelim
Bu dünya kimseye kalmaz.?