Müzeler tarihi, kültürü, edebiyatı, mimarlığı, heykelciliği, örf ve adetleri gelecek kuşaklara aktaran, kültürel ve tarihsel değeri olan nesnelerin sergilendiği yerlerdir.
Bilim ve sanat ürünlerini, yer altı yer üstü zenginliklerini sergilemek için oluşturulmuş kurumlardır. Araştırmalar yapan bilimsel eğitim merkezlerdir. Ülkenin ulusal değerlerinin oluşumuna katkı sağlar.
Yüzyıllar boyunca tarihin derinliklerinde saklı kalmış, tarihi ve mimari eserlerin gün yüzüne çıktığı, korunduğu ve insanların ziyaret ettiği yerlerin başında müzeler gelir?
Yurt dışında daha çok bulunan özel müzelerin, ülkemizde de sayıları artmaya başladı?
Teknoloji, küresel ısınma, beton binalar, tüketici toplum alışkanlıkları derken köy yaşamını unuttuk. Anne ve ninelerimizin yaşantısı, anlattıkları mazide kaldı…
Yıllardır kulaklarda yankılanan bir melodi var. “Orada bir köy var uzakta, o köy bizim köyümüzdür.” O köy artık uzakta değil, bize çok yakın?
Bizim Köy Etnografya Galerisi'nde Çıkrık, hızar, dibek, kağnı, beşik, kilim dokuma tezgâhları, körük, el değirmenleri, süt sağan ve halı dokuyan köylü kızları, hayvanlar? Çoğunu hiç görmediniz. Eski insanlar, çocuklarını bunlarla büyüttü. Özel müzede, bütün objeler hareketli ve sesli. Güzel bir kurgulama var.
İplik fabrikaları kurulmadan önce çıkrık vardı. İnsanlar tahtayı şekillendirmeyi ve kesmeyi hızarda öğrendi. Dibek, ilk insandan beri her gün tokmak yedi, yiyecekler onda yumuşatıldı. Müzenin içinde, yoluna devam eden kağnı ise motorlu araçların babası sayılır.
Tüm annelerin ninniler söyleyerek çocuklarını büyüttükleri beşik, hala sallanıyor. Etrafta dolaşan evcil hayvanlar da köy yaşantısında yerini almış.
Edremit Körfezi'nde, Ali Bey Kudar ( Tahtakuşlar) Müzesi'nden sonra 2. müzede yerini aldı. Nurtaş Yılmaz'ın 27 yıl uğraşarak kurduğu, köy yaşantısından örnekler sunan “Bizim Köy Etnografya Müzesi”, sesli ve hareketli oluşu nedeniyle kısa zamanda geniş bir izleyiciyle buluştu. Balıkesir'in Burhaniye İlçesi'nde, Öğretmenler Mahallesi, E-87 Kara yolu üzerinde Küme Evleri No: 2'de ki özel müzeyi gezdim. Müzeye gelenler, orada kendi yaşantısından bir şeyler buluyor, gözyaşları içinde müzeyi terk ediyor.
Galerinin bulunduğu alandaki zeytin ağaçları budanıp, koruma altına alındı.
Nurtaş Yılmaz, 1955 yılında Ordu'nun Mesudiye İlçesi Yeşilce Beldesi'nde doğdu. 27 yıl Anadolu'yu gezdi. Birikimlerini İstanbul'da, iş yerinde sergiliyor dekor olarak kullanıyordu. Kendisini ziyarete gelenlerin ısrarı sonucu, Burhaniye girişinde satın aldığı 10 dönümlük arazi üzerinde Bizim Köyü gerçekleştirdi. Yeni projeleri gündemde, Zeytin Ağaç'ının estetik ve sanatsal yönden, objeleri hazırlanıyor.
Müzenin açılışı geniş bir davetli gurubu tarafından gerçekleştirildi. Tur operatörlerinin gruplarını gezdirdikleri bir mekân oldu. Ziyaretçilerin akını devam ediyor.
Nurtaş Yılmaz, Bursa'da ki Motorlu Araçlar Müzesi, Muradiye Esat Ulumay Giysi ve Takı Müzesi ve Alibey Kudar Müzesi kardeşliğinden esinlendi. Bursa Çeltik Köyü, Karadeniz ve Anadolu'dan esen rüzgârları kucaklayarak bugünlere geldi.
Anadolu'nun geleneksel davul zurnası, şanlı bayrağımızla müzede sizi karşılıyor?
Nesli tükenen av hayvanlarıyla anılarınız tazeleniyor.
Nurtaş Yılmaz'ın eşi Ömür hanım'da Anadolu kültürüyle yoğrulmuş bir insan. Müzenin kuruluşunda ve gelişmesinde onun katkıları var.
Anadolu kadını, her yerde yeteneklerini sergiliyor.
Nurtaş Yılmaz ve eşi Ömür Hanım, Ulusal turizm hareketinde Anadolu Rüzgârını Edremit Körfezi'nde yakaladı. Bizim Köy Etnografya Galerisi'ni, gelecek kuşaklar için kurmuşlardır.