Şafağı arkama alıyorum.
Gece bitince
bitiyor şehrin uyanıklığı da.
bir karabasana dalıyor,
kirli işlerle uğraşıyor,
unutuyor sevişmeyi.
Yorgunluk çökünce üstüne
ıssızlıktan,
geceyi beklemeye başlıyor yeniden
parçalayan,
sınırlandıran
dört sudan
birinin yanına atarak kendini.
Şahidiyim. İzliyorum.
İtiyor beni,
yanıma sokuldukça.
Gün bulaşmış üstüme,
çıkmıyor.