Asya, Ah * Tuğrul Keskin

küfre düşüyorum, şehirlerin sessiz göçmeni bu aşkla
iyi değilim diyorum, tıkanıyor göğsümün içindeki
asya, ah asya
atlaslarda unutulmuş çocuğum benim
deli dumrul´u fırlatıp atan sokağa

kirli şehirlere veda edilmeli mutlaka
gökyüzüne su dönmeli
ürpererek buzlara çizerken suretini
kalbim, yeni bir kalbe girmeli

öğrendim, mağaraların iri memeli bakiresidir arapüzengi
er meydanlarında arandığı bir tek organ
şah ismail yanan ülkenin içinde, yanmayan bir arşın urgan
ben kimse değilim kendi divanım peşinde(n)

ah! göllerin dipsiz koyaklarına çekiliyorum
kasabalarını yanarken bıraktığım dağlara
özlem türkülerini alıp gidiyor ya
küfre dönüyorum, şehirlerin sessiz göçmeni bu aşkla