senin ora?da akşamları küskünler sarılıyor
yanağına hep kuşlar konuyor onların
derd?oluyor, kendine katlanıyor sokaklar
aksak bir hüzünle anılıyor geçmiş

senin ora?da kent uslanıyor
arkadaşlar kıraathanede toplanıyor
iskambil bile çekiniyor öfkemizden
su veren de sızı veren de unutulmuyor

senin ora?da hüseyin ferhad okunuyor
hazer?in avcundan su içiyor azer
bazı rindler mürekkep kanıyor
hayal de keşfediliyor ülke de

senin ora?da ılık gece doluyor ciğerlere
yorgunluk nedir bilinmiyor
müezzinden önce uyanıyor şair
yere düşenleri topluyor, mıntıkamda gül var diyor

senin ora?da eylül diye bir mevsim olmuyor
içerden çıkıyor çocuklar
ceplerinde o uzun yağmuru taşıyorlar
hayır kimse ağlamıyor ağlamıyor ağlamıyor

senin ora?da mizgin de ölmüyor uğur kaymaz da
hayat parkların sesinde büyüyor
gelmeye az gitmeye çok bir ses olsa da
bir adı oluyor salıncakların

senin ora?da aşk ve devrim
yenilmiyor ayrılığa ve devlete