Turna * Hidayet Karakuş

bir turna katarına kattım seni
acısı çığlıkla kanayan
yüreği türkü boylarında büyümüş

menekşeler derin öpüşler içinde
geceme vuruyor gündüzün
yalnızız dünya ne kadar uzak
savaşlar kan ağıtları
yetim sulardan geçen bir dünya
kendini ne zaman yeniler bir daha

sen boynunu sıcak denizlere uzat
göç mevsiminde elin kalsın kalbimde

senin için böyle başladım şiire
ey dağ lalesi
ey beynimi tutuşturan kıvılcım
göklerden derle çiçeklerini
teleğinle yaz geleceğimi

şimdi yeni bir türkü söyle bana
yeni dünya talanından haber ver
yolların çalındığını
toprağın taşındığını kül bulutlarının altına
söyle bana
hangi imge
bunlardan daha gerçek vurur aydınlığını

tut elimden derin ufuklara fırlat beni
bir odaya kapat öyküler aşkla karılsın gövdemde

aşındı bildiklerimiz
beynimiz ?kör baykuş?lara döndü
gözümüzün üstünde çıbana benzer bir siğil
o tufanda kırıldı günlerin merceği
güneş yıldız savaşlarından ödünç alınmış

sakla beni savaşlardan
elini tuttuğumda
yüzüme vuran korkuyu
sil haritasından ruhun
tenindeki ince buğuyu ver bana
çimenlerde yalınayak koş benimle

koş benimle haritaların çizmediği
kalbin belirlediği sınırlara kadar