Gece yaylı çalgılarda yaylar kendi
işliyor gök kendi üflüyor nefeslile-
re klavsenlerinde yıldızların mavi
damlıyor ışın yağmuru dorukların sa-
çaklarından ve tıkırdayan varlığın or-
kestrasında vurmalıların dingin dar-
beleri. Tuşlarla yıldızlar sönüyor ya-
nıyor. Ve ufkun diyaframına oturtmuş
nefesini engin şarkı,
Hava duyumsuyor uzam düşünüyor. Ve
musikinin kırmızı rüzgarı. Yıldız ışı-
ğı flütlerden çağıldayan. Ağaçların
gölgeleri gecenin engin partisyonuna
işlenmiş siyah oyalar. Zamandır sesle-
rin tartımına bu paylaştırılmış. Oysa
daha sonsuzluk var yaşanacak.
Mavi yağmuru yıldızların damlıyor–
gece ışığı şarkı söylerse nasıl. Öz-
değin tin yerinde gurubun üzerinde
parçalanmış bir küpten akıyor sonsuza
şarap bir violonselde -lal. Çalan-
larsız çalgılar topluluğu. Ay göğün
eteğinde bir damla kan – batıyor.

(Kitap-lık, Sayı: 88)