Gün eğimi–
yoğun ışın kanda;
bir ten çağı aşan yüzeyleri yangınlarla
kül lığda kan akışa serpiyor
toz- – öğlen vaktinin köpüğü.

Yoğun ışın kanda–
dalga uğuldamıyor çağıldamıyor çavlan;
gün eğimi- -düşey gölge,
dikkat kesilmiş öke kan vadide gölden.
Batıda aklanlara basa basa uzaklaşan
erguvan gurub çınıldıyor;
gün eğimi iniyor şakaklara
kara bir ışın şakaklardan
kulak önlerine yanaklara doğru.

Ten çağı– ak kağıtta söz
ömrün özsuyuna basa basa yürüyor
başaklara us tozanları.
Işıklarda yurtlanıyorsun– Sen;
ışın talaşlarından geri bir kalıtın yok.

Sonra dizge gölgeye kayacaktır
ve gölgeden saf karanlığa;
Samanyolunda bir çoban
ağıllara çekecek sürülerini–
yeni evrenlerde yeniden doğmuş
özdek ister– Sen bilincinle dirilsen!
Ancak, yeniden doğuşa dek
ışıkta tozumuş us.

Evrende öte güçlerle savaşmış
bir Tanrının uğrayabileceği bela
boyunca yolda akşam oluyor;
şakaklarda gölgeler yanaklarda gölgeler–
bir yıldız dizgesinin eridiği denli
artık bu akşamın güne devri yok.

Kum Dergisi Mayıs 2002 sayısı