?Göz görmeyince gönül katlanırmış. Gözden ırak olan gönülden de ırak olurmuş? derler ama doğru mu? İnsan bazen, sevgiden ve sevgiliden kaçar ve dertlenir. Derdini dökecek, dilini sökecek birini arar. O da yardan başka kim olabilir.
İşte yıllar önce Muğlalı doktorlardan Cevdet Nasuhi Savran Bey, tıp öğrenimi yapmak için Muğla?dan ayrılır ve İsviçre?ye gider. Bu gidişi esnasında nişanlıdır. Ayrılığını dile getirmek amacıyla nişanlısına ithafen şu sözlerden oluşan Muğla türküsünü kaleme alır;

Alı da verin benim barutumu saçmama,
Üç günde kaldı şu Muğla?dan kaçmama,
Gurbette sebep oldu yarden ayrı düşmeme.

Amanda aman yayla da bülbül ötmesin,
Benim de yarim şu Muğla?dan gitmesin.

Amanda karanfili saksılarda kuruttum,
Suyunu da billurlarda durulttum,
Amanda ben yarimi görmeyeli unuttum.

Amanda aman yayla da bülbül ötmesin,
Benim de yarim şu Muğla?dan gitmesin.

Bu türkünün ezgisine ?Muğla Zeybeği? demişler. Olayı yaşayanlar şu an yok ama ne çıkar. Günümüzde bunu okuyanlar, oynayanlar bunu hala yaşatmıyorlar mı? Bu yeter.
Ezginin söz ve müziği Muzaffer SARISÖZEN tarafından Muğla?dan Kazdağlıların Raziye Gülten (Iraz Ana) ve Galip BİRGİLİ?den derlenmiştir.