kan atma, kanatma ufka karşı koşan atları
susamış, nazlı, boz atlar umudun sılasında
delişmen rüzgârla bir olmuş kanatları
hepsi çağcıl bir güneşin yasında

uçuruma ağıtlar yakan maskeleri zamanın
süvarisiz, kısrak, hâkim ve yırtan sessizliği
yüzyıllarca iz sürmüş peşinde akan kanın
atlar bir hendekten ötekine kimsesizliği

kan, kar, kir, dehlizi büyüten sır gözlerinde
izbe evlerde yasak alfabeler çoğaltır
gelecekler avutur gelmiş geçmiş sözlerinde
yalnızlığı o koca koca atlar sağaltır

daha çıkmamışken gamlı baykuş kuruyan dala
ilkyaz görmemiş taze kan yuvalanırken deliğe
bindirmiş yaralı kalbini kırık bir sala
daha kapatmamış aç gözlerini iyiliğe

Truva?nın atları dörtnala
kilitleniyor nalbant bir göğe