yakamozla seviş ey yolcu, bu ilk emir
denizülke sessizliğinde açıldı ipek kanat
orfozun kuluçka yalnızlığına atıldı demir
lodosun kulaç alıştırmalarından daha rahat

gümüş ile kasırga, sanrı ile tanrı arasında
denizine tepsi gibi balkıyan dolunay
gününü doldurdu zeytin öpme kuyruğunda
sen bunu evcil güneşin emekliliğine say

küreklenen umutlara taşıdı yasını balçık
gözlerinde turfanda bir tufan provalanan
Karya?nın aşka karşılıksızlığını kamçıladık
şarap tasının dibine yapışmış katranından

bırak o taşralı zehir damarlarımızda uyusun
şarap diye yıllarca kendi kanımızı içtik
sen tutkulu şölen kalabalıklarına dulsun
sorusuz sorgusuz, yataktan yatağa geçtik

bizim de hakkımız olsun
biraz midye, biraz yosun