Kalafer! Utku, şarkılara, göğe serpildi,
bulutuna aldı bir yer, unutulmadı,
toprakta soluduk! Veslez dağında boşaldı kurşunlanmız
ovalarda göverdi terimiz!
Kalofer! Sesimiz som benimle tohuma ekildi,
Burda kabardık, göverdik devrim şarkılanyla
Mastika, sevi, Balkan gülleri ve özgürlüğe!
Sizler, bir kısrak başından, başka yurtlara
şaha kalkan
dörtnala
Bizler ki köklerimiz yolda, ah ne yapsak?
Kökümüzde bir yeşil bahar toprağı, içersek,
çiçekli başaklarımızdan, Doğu Avrupa'ya
bizi
ipek ve baharat yollarına iner,
tanelerimizden göverirsek kendi kabuğumuz
içinde
'yine aşk yine
ben yine kan!'
“korkma! Ağzına bırakacağım son nefesimi!”

Adam Sanat, Nisan 2004 sayı:219