Emeklilik günlerini klasik müzik bestelerini dinleyerek geçiren bir psikoloji profesörü vardı.
Aradığı şey huzurdu ve sessiz bir parkın bitişiğindeki mütevazı bir evde oturuyordu.
Ilık bir bahar günü Mozart dinlerken bitişik bir parka bir grup genç geldi.
Sabahın erken saatinde büyük bir hoparlörden bir rock şarkıcısının acı haykırışları yayıldı.
Bütün pencere ve kapılarını kapatmasına rağmen, içeride gürültüden duramıyordu.
Birkaç gün devam eden bu gürültüden sonra profesör bir çözüm bulma için düşünmeye başladı.
Ne yapabilirdi?
Polis çağırmak, evi satmak, gençlerin arasına katılmak, daha yüksek sesli müzik çalmak vb.
Bir akşam gençler tam parktan ayrılırken yanına gitti ve müziklerini dinlemekten çok zevk aldığını söyledi.
Eğer yarın gelirler ve aynı şeyi yaparlarsa hepsine birer dolar vermeyi önerdi.
Bu şaşırtıcı para kazanma önerisini gençler hemen kabul etti.
Ertesi gün müziklerini icra ettiler ve ücretlerini sevinerek aldılar.
Profesör gençlere ertesi gün tekrar gelirlerse yarım dolar vereceğini söyledi. Gençler yine geldiler ve paralarını aldılar.
Daha sonraki gün profesör çeyrek dolar önerdi ve gençler yine gelip müziklerini icra ettiler.
Profesör çeyrek dolarları verirken artık kendilerine ücret veremeyeceğini belirtti.
Gençler öfkelendi ve karşılığını alamadan müzik yapamayacaklarını ve bir daha oraya gelemeyeceklerini söylediler.
Bilge profesör amacına ulaştı.