ıhlamur kokulu kadına 1.can pervanenarsan içimeyanan nartütsülen ateşimeküllerim merhemsavur kendine gidişin madımakyokluğun temmuz şimdi çökel dibimekül ve duman içimgömül yalnızlığımaiçin ölüyse duyamamiç yanımda büyür boşlukkül tenimde söner közkendine yar değilaşkı kesmeyen söz oysa yalansız dünyadırkendine insanben kendime yalanım 2.gelsol yanımakonuşlan şöyleiçimin akacağı varmış sana arabulgüle…

onlar ki olimpos'tan bu yana tanrıları ateşler içerek geçtiler sivas'ta 1. dalgövde(ye)dönüşüyordöşeniyoryaprağıdöşeniyorçiçeğidöşenipdüşünüyorpos bıyığınagüvercinlersakalınaistanbuldadananadam şiirlesevişgenposbıyıklısakalıkendinden debüyükadamküfürbazbir havadaen keskinnefesien yüksekperdedenrengahenkgül üşüyor sesi çatlasın ar damarı ırzı kırık batı'nınbizdeki batıcı yağdanlıklarınçatlamaz ar damarıarsızlık onnarın can damarıpofur pofur esiyorküfredip kefereye dellenip duruyorpoyraz kesiyor havası 2. dalgövdedenuçlanıyorgövdeuçlandıkçafilizi döşeniyor dal şiirlerle…

                            v. günyol'un ölümsüz anısına I. gök yüzü inerdi gözyaşlarından bir bakar pir yakardı kanatsız bırakıp bizi sonsuzluğunca aktı kayboldu yüzyılın derin izleri bir çocuk yüzünde dünyayı “açtı” giderken son bakışını bize bıraktı bütün zamanların yolcusu bıraktığı boşlukta yalnızlık gül-üşüyordu doluşuyordu soğuk hava ağır hava…

bizim promete(*) v. timuroğlu?na senprometetanrılarıçıldırtanusistesenbuateşiyenibaştandiriltecen heeeeyprometefarkında mısıniçinde boğulduğumuzbu kahrolasıfarkındasızlığımızınhal böyleykenbilebilir miyiz dersinpervaneyineden çektiğini ateşinya da suya girenceneden kırılmadığını değneğin ahhh prometetanrıları dinsiz bırakan usbilebilseydik bütün bunları bizbilgeliğinianlartanrıları çıldırtan insanınen mükemmel hırsızlığının ışığıylainsan nar-ı nandüzeni sorgulardık mart/7 ekim 2005berfin bahar kültür sanat dergisi / ekim 2005

varlığımın ilk yurdu annem?in anısına 1. dal gövdeye sesleniyorsesleyip düşürüyor adamağzından inciler dökülüyordante gibi ortasındayken ömrünsöylediğimiz son türküydüsoldurup giden ömrüngüldün açtın soludukbi açlık bi açlık ki gözlerimize battıacıya kıvanıp kıvranan bir açlıklagül rengini elimize boşaldıdiken öpmesi bualazlandı öpüşterengimiz ala kesti edib-i bimüdani(*) bağırıyoraç aç aç…

Ali Ekber ATAŞ (1961- ) 11 Kasım 1961'de Erzincan'da doğdu. İlkokulu Erzincan'da, orta ve liseyi, Muğla'nın Yatağan ilçesi Yatağan Lisesi?nde okudu. Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Ana Sanat Dalı'ndan mezun oldu. 1983 yılında İstanbul'a yerleşti. Ressam Mehmet Güleryüz'ün resim kurslarına katıldı. Prof. Dr. Hüsamettin…

giderayak böyle bir adam(*) v. günyol?a giderayak olsan bile yaşamdanileriye doğru geride88 yıl seninle kalan bize ne bu dünyaya kazık çakmalıne de yok ülkeye demir atmalı insangiderayak bu dünyadaçığlık çığlığa yaşamalı genç yürekli körpe yaşınyan yana duran tıpa tıp ikizüst üste art arda peş peşehepsi…

onlar ki olimpos?tan bu yana tanrılarıateşler içerek geçtiler sivas?ta can yücel?in anısına 1.dalgövde(ye)dönüşüyordöşeniyoryaprağıdöşeniyorçiçeğidöşenipdüşünüyorpos bıyığınagüvercinlersakalınaistanbuldadananadam şiirlesevişgenposbıyıklısakalıkendinden debüyükadamküfürbazbir havadaen keskinnefesien yüksekperdedenrengahenkgül üşüyor sesi çatlasın ar damarı ırzı kırık batı?nınbizdeki batıcı yağdanlıklarınçatlamaz ar damarıarsızlık onnarın can damarıpofur pofur esiyorküfredip kefereye dellenip duruyorpoyraz kesiyor havası 2.dalgövdedenuçlanıyorgövdeuçlandıkçafilizi döşeniyor dal şiirlerle…

1.sağanak bir yağmurdu zamanbardaktan boşanırcasınayağıyorduk ki bizdiz dize göz gözesığıntı bir beraberliktekendimizden gitmişizeylül yağmurlarındasızıp kaldı günşırıl şırıl ıhlamur ağaçlarıbiz sırılsıklam yerin dibine girdikyerin dibine batsın ayrılık 2.ayrılığın bağbozumuellerimde titreyen dokunuşunavuçlarım tutuştugözlerime konuşlanan bakışınbir baktı pir aktıkialkımına kapıldıkgelip çattı zamansızlıkbırakıp kaçtı bizigün akşama iniyordugök ekin biçiyordu…

e. özdemir?e anlı akıtmalı kısraktı geceala bir şafaktayavruladı avlusuna zamanındoru bir tay gibi ayaklandıgüniliştik yanı başına sabahınkiteknemizde ilk ışıltılarıdüşüncenin en derin denizindeizkarıştık insana gözlerimizden mavi sularıyla akıp geçti geceyıkandı ruhumuzbencillik kirimizdi arındıksırça köşklerinde bırakıpkibirli bencil(lik)lerizümrüt bir denizeköpüre köpüre aktıkinsanın özüözü derinliğidirderinliğindeinsana karıştık 09 kasım 1998/29…