Birinci Kozalak:

Dalında üşüyenleri ve yetişenleri
dert eden
bir ses,

Kendini dışarılara vermiş

İkinci Kozalak:

Huş seslerinin kederini toplayan
bir merak bulmuş
arkadaşım
avluda

Üçüncü Kozalak:

Sanki göğü yoran elmalarla
bakıyormuş kırmızıya

Onu hiç üzmemiş

Yazınca geçer, demiş, yazmasını ve kâküllerini düzeltmiş
İpince soluğunu ikimize bırakarak gitmiş,

Gitmiş mi