Bir Ölü Pasaport * Olcay Özmen

Rahmi?ye
İşsiz kaldığında sakalı uzun bir kırkbeşlik?ti

Kol kola yürüdüğümüz acı bir mayıs günü
sokağa bıraktılar soyadını, ardından gözyaşlarımı.
Tramvay köprübaşındaydı, sabahın dördü.
Uzun bir öyküden yapılmış bir alıntıydı.
Yürüdüğümüz asfaltları yaktılar, karın
Toprakla seviştiği bir bozkırda.
Hasanali demek ceketini iliklemekti.
Düğmelerimi çözdüm oysa ben, büyümüştüm,
Yıkadım kalbimi, fotoğrafımı bir pasaporta yapıştırdılar.
Soğuk, sessiz bir mühür vurdular.

Çay içmeyi özledim seninle anne, işçiyim artık.
Kıraathaneler dolu, parklar yaşlı,
Vardiyamı radyoda bir haber bültenine kilitlediler.
06.11.959, gömleğimi doğarken giydirdiler.
Bir kırkbeşlik için son paramı verdim.
Cem Karaca?dan Dadaloğlu?nun sesini içtim.
Eski kiremit fabrikalarının ordan döndüm eve.

Sabah manşetteydim,
Ölümü ilikleyip, hayata karıştım.