Bağırıyordum yirmi yıl
Sarhoştun
Kapı önündeydim
Yüzümün bir yanı
tüm alnım
Dayalıydı cama
Bir de avuç içlerim

Japon çiçekleri kırmızı
Bir de diken
Kapı önlerindeydim
Merdivenleri çıkıyordun
Bütün kapılarının dışındaydım hep
Böyleydi elimde değildi biliyordun

Yamalı bohçamı dürdüm
Çekip gittim

Sen cama uzatıp parmağını
gece yarısı
Bir şeyleri yazdın
Ama senden olmalıydı olacak çocuklarım
Beni kimseler senin gibi sevmedi ki
Ne öğrendimse sevgi yoluna senden öğrendim
Çocuktum büyüdüm