Bak işte şurda,
akarsuyu kıran
taşın yanında,
çakıllar arasında
mavisi yosun tutmuş
bir şey var.

Dallarla oynaşıp da
suyu öpen günışığı
kamaştırmasa gözlerimi
ele verecek kendini
yosuna sığıntı mavi

bağışla adını,
de ki 'bir anıyım
belki umudun dalgınlığı
ya da doğanın sabrıyım
sel idim duruldum
yosunda kendim buldum.'