Zorla evlendirilen iki insan gibiyiz
Taşındığımız her evle
Kolay olmuyor alışmak
Tam birbirimizi anlamaya başlarken
Haydi başka bir eve

Başka bir ev başka biri
Akıldan çıkmıyor eski ev
Güç gerek zaman gerek
Yeni evi sevmeye

Her kezinde
Diyorum ki kendi kendime
Usanmadın mı artık
Sürüklenip durmaktan
Oradan oraya
Yorulmadın mı

Yeter artık
Açma kitap kolilerini
Bırak boş kalsın duvarlar
Tabloları asma
Kolye takmaya benziyor
Yeni tanıştığın bir kadının boynuna

Halı da serme
Temiz kalsın
Ne olur ne olmaz
Belki seni sararlar
Son yolculuğunda

Son yolculuk
Son aşk
Sonsuzluğun toprak teknesi
Alıp götürmeye hazırlanırken beni
Şiir giriyor araya

Nisan 2000