Günümüzde öğrenci merkezli bir çok öğrenme kuramı varken, niçin "çoklu zekâ kuramı" ve "yapılandırmacı kuram" tercih edilmiştir? Bu soruya ilişkin yeterli ve doyurucu bir yanıt yoktur. Kaldı ki, "çoklu zekâ kuramı", nörobiyolojik, yapılandırmacılık öğretimle ilgili bir kuram değil, bilgi ve öğrenme ile ilgili bir yaklaşımdır. Bu yaklaşımların eğitime uyarlanması ile ilgili tartışmalar devam etmektedir. Konuya ilişkin verimli, esnek ve değişken bir sonucun ortaya çıktığı söylenemez.
Yapılandırmacı öğrenmede temel alınan ögeler, aşağıdaki gibi özetlenebilir.
a Bilgiyi araştırma, yorumlama ve analiz etme.
b. Bilgiyi ve düşündürme sürecini geliştirme.
c.Geçmişteki yaşantılarla yeni yaşantıları bütünleştirme.
Öğrenenin etkin rol aldığı yapılandırmacı öğrenmede, sadece okumak ve dinlemek yerine tartışma, fikirleri savunma, hipotez kurma, sorgulama ve fikirleri paylaşma gibi öğrenme sürecine etkin katılım yoluyla öğrenme gerçekleştirilir. Bireylerin etkileşimi önemlidir. Öğrenenler, bilgiyi olduğu gibi kabul etmezler, bilgiyi yaratır ya da tekrar keşfederler.
Ancak, Yapılandırmacı yaklaşımla, dil öğrenme becerileri mi yoksa bilimsel beceriler mi öğrenilebilir? Bu sorunun yanıtı, Türkçe dersinin müfredatında yer almamakla birlikte, Çoklu Zekâ yaklaşımının uygulanışıyla ilgili herhangi bir etkinliğe rastlanmamıştır.