Kendine yürümeseydi başlangıcımız
Yüzlerinde zamanın karanlık sorusu
Sahi siz hiç sorulmamış soruları yanıtladınız mı
Yavaşça eğilip ayrılıkların üstüne
Biraz akıl sancısı biraz kalp suskusu
Dönmeselerdi aynaya ve kırılsaydı en ince yerinden
Cam ve saydam. Adını çoktan unuttuğumuz, akıp giden
Seveceği kadar sevecekti hepimizi.

Kendi adını kendine soran, kendini kendine çağıran:
Bilinmedik bir dağ değil bu turaç
Küçük ince sızılarla üstüne düşüneceğimiz sokaklar
Bütün bayrakların yakılıp yıkıldığı yerdir
Benden sana ahşap merdiven, çınar kökü
Küçük arsız şiirler yaşlı bir anneye dönüşen

Kimim… ceplerim delik üstüne rüzgarsız ve güneşsiz
Hangi zamana gitsem, hangi zamanı getirsem
Yağmura dönüşemeyen. Her yerde kendi kanımdan bir ölü
Biliyorum suçluyumdur nicedir suskuyla
Ete kemiğe karışmış o çocuk gibi duran dirim

Herkes kendine yürümeseydi, hiç kimse
Hiç… yalnızca aşk

Dize Dergisi Temmuz 2001 sayısı