Sen sesini değiştiriyorsun, ben kendimi
Hoş geldin kaos, simyanın kankardeşi akıl.
Kadavradan doğan bir hiçlik ya da ötesi
Bir uğultuda aynılaşan iki anlam
Sen tenden geçiyorsun elmasa
Ben tinde yontuluyorum ötelerden öteye.

Aşk içinse eğer aşk, ben daimim bu sualde
İçerideyse çürüyen çürük, ben dışındayım bu arada
Tut ki bir vaaz esintisi geçiyor kükreyerek yardan
Sen sesini saklarsın kıymetini koruyarak kalbine
Ben derdimi değiştiririm bir çelişkiye yol düşerek
Aşk beni aldatır nicedir ben aldanmaya meyil biçare

Baki kedilerden köpeklerden ağaçlardan giyinir donunu
Muazzam bir kayati baki'dir harflerden kitaba
Sufi bir renk edinmiştir nice şeydir bu tat bu azap
Sen şarkı söylediğini sanırsın yağmurun ya da yaprağın
Ben çoktan unutmuşum ürperten bozkırın sesini ya da sesi
Bir divandır konur sokak'ta telli, erbaş, atabaş ve baki

Sen ben biz miyiz bu sanrı ormanında ya da insan
Biz miyiz bu kan ve revan içinden geçen gökyüzü, yeryüzü
Yüzümü yalıyor ot, at, kurt, kuzu ve yalıyorum yüzünü dingin
bir doğa koşarken aramızdan geçen bu seslere.
iyisi mi biz ayrıyız sevişme sesinden geçerken derimize
iyisi mi bir değiliz dünyanın tüm harflerinde.

sen bir anlamın kardeşi ben bir öteki anlamın kankardeşi.

Alaz, Temmuz-Ağustos 2007