Uğultu * Gonca Özmen

Sen git, gül benim açtığımdır
Uğultumdur sana bu kekeme avlu

Taşlara dokunduğumdandır
Etim ağır aksak

Burda bir güz olmalı diyor ağzım
Bir ses varmak için sonsuz yitime

Sen git, orman benim bildiğimdir
Yüzümü yıktığım kalır

Kilitli durur yirmi yaşım, susar Türkçem
Kuyulara bağırırım adını

Durup durup bir akşamı seyrederim şimdi