uyuyan güzel olsan
beni beklesen yalnız
ya da bomboş bir kâğıt
imza çalışırdım üstünde
abanoz koltuğa ne dersin
ben çok gezer dolaşırım
sen köşende sımsıkı
alıştığım özlediğim kadife
hem yumuşak hem uslu

bir benim ömrüm bana az
kolay mı dayanmak
bittim bitiyorum azgınlığına
nazlanma seninkini de alayım
hadi koş ağlarımın altına
kadın dediğin soluksuz da yaşar
ne yani yok mu kıymetimiz
bir hayatı duman edecek kadar
demiyor adam

yok cam sözcükler sır bulmuş bende
başı arşa vurmuş ayakları dibe
pıtır pıtır gül açmış kanı
ökseyi de saklamış akıllım
yolduğu cümlelerin altına
teklik beni korusun
yanılıp dokunsam rüyalarıma kızar
aklımdan geçenlere dedektif tutar bu

bu böyle sürüp gider
meğerki yardım edesin şiir
senin şu kibarlığın var ya
aleyhimizde en büyük delil
hey, dağı tutuklanmış ebabil
söyle bana nerde kaldı arkadaşların
annede buğulanmış dulda kokusu
iki korku arasına başka ne sığar