rüzgârı öpme vaktidir
sokaklar soyunuktur
ıssız arka bahçelere
düşürmüştür evler tülünü

örümcek ipeğini dürmüş
gül, güzaltına almıştır hüznü

ay ışığına takılmıştır
şehirler arası otobüsler
bozkır yorgunu trenler
yolcusunu uyandırmıştır

hiç bu kadar yakın durmamıştır
bir dudak bir dudağa

o saatlerde söz yalındır
yıldızlar ipliğini bükmektedir
bekliyorum seni
rüzgârı öpme vaktidir