ida'nın buluşturduğuüç çakıl taşıydık ıslaküç lirik dize! hayıtların duldasındadoğayla tozlaşanüç gelincik! ırmağın alnacındayızgüz otları savruluyoralnımıza! homeros'un izinisürüyoruz sunaklardatanrıçalarla öpüşerek! troyalı helena içingülün dibine üç gülüç gül daha! bulut arıtıryağmur damıtırızaşkın yorumundan! gizil yönüyüzsonsuzluk ülkesininbiziz o büyücü! böğürtlenli keçi yolundaüç yalın yüreküç imge çapkını! söylencemize dönüp…

-1- Şiirin harfleri fazladır,Bir dilin harflerinden Annesiz çocuktur onda zaman,Kolay bulamaz koparılan sayfasını Gecenin tülünü örterUsulca, yalnızlığın yüzüne Yükselen sulara dönüp bakmaz,Göremediği kumda kalır aklı Büyük yangınlar alıp gitmişse, yüzyılBekleyebilir adı sessizlik olan harfini Bir dilin harflerinden fazladır, şiirin harfleri. -2- Aşkın üç harfi yerine,Şiirin…

şiir bilicisiyim ben, dilimdeçok eski sözler tılsımıgörün, iki bin dört yılındadeğişecek şiirin yazgısı biraz daha yol aladursunözlem'i, nilay'ı, emel'iyazının gergin ipine göğüsverecek orta yaşın şairleri kanıtlayacaklar güçleriniyaşlı şairler de umutladergileriyle gelecekler, şiir /zarı atacaklar ön sayfalarda bu biliciyi dinleyin, az kaldıdördüncü yılına iki bininansızın gövdeye…

sana verdiğim isimler,tuz gölüne benziyor sevgilimgözlerinde balıkçıllar geziniyor,martılar havalanıyor yüzünde avucumda kum tepeciğidirgöğüslerin, sıcaklığı çöle benzeyenkonya'dan sonra ereğli yolunusüsleyen dirençli akasyalara sen olmasaydın niğdeler'eyozgatlar'a yolum düşmezdiboğazlıyan'dan geçmezdim sözgelimi,kar altında kalmazdım kayseri'de sevgilim, sevdikçekarşı çıktım savaşlara, insanıninsanı sömürmesine, haksızölümlere karşı çıktım seninle ben hâlâ küreselisimler arıyorum…

orda yağmur sokağındasavrulmuş günlerin kaldıbir şiire başlamanınkederi ve yalnızlığıince bir su gibi aktıorda yağmur sokağında kimindi o yalnız evlerkaranlık ürkek gecedehep bir kadın otururducamı kırık penceredebaktığı kimin yoluydukimindi o yalnız evler kar da yağardı usulcakırık dallar arasındanüşüyerek çocukluğungeçerdi hızla yanındanonun sesiydi duyduğunkar da yağardı usulca…

izmir'den gece geçeninkemeraltı olur meskeni orada, kordon boyuna yakınbir meyhane var ki kalpaklıdır ata'nın büyük söylevinidinletirler adama gece yarısı, şairler, şarap gücüylemübalağa 'sallarlar mendireği' yeşildere'de yürümeye gör 'beaganin' tütün basarsın yarene şair, ikiçeşmelik'de fazlakalma demedim mi sana sonra yanlış ulaşır ölüm haberleriçokça ağlatırlar hüseyinim'i gelirsen…

erguvan buğusu sokaklarkaldı banao şehirden acemler?dekükürtlü vaktinesoyunan masumiyet koza han?daağırca taşızamanın ıslak, ıtırkokusu sürünenahşap evler hüsnü züber?legirilenkülliyeler avlusu erguvan buğusuyağmurlar kaldıbana o şehirden

yüzünde taşıyorsan rüzgârını,bozkırda atlara eğik binilir. suya inen geyiklerin sesi,eğik savrulur söğütlere. kirpiği eğikse geceninyaz göğüne eğik düşer gölgesi. ıssız sokağa sarkan gülüngece kokusu eğiktir. kızıl tayfunlar, dil yangınları,ten ve kükürt buğusu içinde: insan insana çokça eğiktir. Şehir, sayı: 27, 2007

onlardan uzak kalsam datenime değiyor şiirleri fatsa'dan mı doğuyor ay,kocaman, sinop'tan mı karadeniz koynuna alıyor, hışımlabenim akdenizli yanımı değirmen: suyunu arıyorsu: dövüyor göğsünü çok oldu, çözüldü, gizildüğümü bunlu yüzyılın bu aşk, çok olduçekildi, sis dağına güzel sözler sürmeliyim artıkhamipek ağzına hayatın sinopta ilyas dursunordu'da azer…

bindallı dağımsın, tanrıçambölünmüş yürek parçam gölayağı mor dikenimgökçe savruluşlu ekinim adın, ıssız göğümü çizdiondan kederli bu ezgi ülke bağım, arı kovanım,yaz salınışlı erguvanım dinmez sızısı diliminkızım, gelinim, sevgilim duyarlı sevda sözlüğümbataklığım, kuş sazlığım haspa çiçekli güz bahçemay yamalı çeyiz bohçam büyük ve büyülü aşk neyse,onu…

hüsnü züber konağında,tahta kaşıklaravuran hüzündür bursa*taş avlulardakırılır ansızın,erguvanların sessizliği*cumalıkızık'ta korunur,eskil aralığıevvel zamanın*yağmurun altındabeklemek iyidir,hacivat'la karagöz'ü*koza han'datartıya gelir yalnızca,şiirin ham/hayali*inkaya'da bahar,gizli aşklara çıkarırıssız ayak izlerini*külliyeler avlusudur,saklayan oradabüyülü zamanları*belli ki, büyük birgiz var, “arap şükrü”ylebu şehir arasında Akatalpa Dergisi Nisan 2002 sayısı

bursa : benim ütopyam,hayal ülkem benim! zaman kırıkları topladığımleylâk rengi şehir! yosun kokusu biriktirenevlerin evim olsaydı! yağmurunla ıslanan inceyaz yolların yolum olsaydı! mahfilde içilen sabah kahvesininbuğusuna karışsaydı yüzüm. setbaşı köprüsünden, kar sularınadüşürseydim yazdığım şiirleri.

aşk karışmış yağmur mevsiminide tanıdım; hüseyin atabaş'ın “sesindenöptüğü” geceler ankara'yı bir kiyi taşıyorum içimde,köpüklü kumsalıyla tutuyorkızılay'ı: martılar, martılar, martılar tatil adresimi soruyorsanız:yaz ırmağı kıyısı izlenerekgeçilir turuva köprüsünden nereye mi yolculuk:-düz yazının şiiredönüştüğü yere lArdıçkuşu Dergisi Ekim 2001 sayısı

Ahmet UYSAL (1938- ) Balıkesir'e bağlı Savaştepe ilçesinde doğdu. Savaştepe Köy Enstitüsü'nü , Gazi Eğitim Enstitüsü Eğitim Bölümü'nü bitirdi. Yozgat'ta öğretmenlik, ilköğretim müfettişliği, Bursa'da Eğitim Enstitüsü'nde yöneticilik yaptı ve İlköğretim müfettişliğinden emekli olarak Balıkesir'e yerleşti. Edebiyat dünyasına şiirle giren Uysal,Yaklaşım (Balıkesir), Düşlem (Bursa) adlı dergilerin…

öteki adı zamansao şehrin, bilinmeznereye gizler hüznünü aşk külliyesindebakır küfüdür kaplayan,hüznün mührünü rumuzu sabah,rivayeti rüzgârdırhüzünler ülkesinin mahcup minyatürlerlesüslü, bir defterdekayıtlıdır aşkın tarihi müstehcen olurcam altı tasvirleri,haz karışınca hüzne bir adı zamansabu şehrin, 'hüznügüzel'diröteki adı da Ahmet UysalAkatalpa Dergisi Mayıs 2002 sayısı

Yurdun neresiydi seninEy rüzgâra bürünen göçebe Tükettin işte barındığınKırgun günleri deBiriktin ve çürüdünEski taş oyuklarındaÇimlendi gizlediğin tohum Islak bir çizgiydinKuşların geceye çizdiğiAcı sularında çığlıklarKırk yıl eğirdin ipliğiniKırkıncı şiirinin Önünde duruyor şimdiYangınlar atlası temmuzKül üreten kent günleriGeçit vermeyen köprüÇıkrıkta bekleyen iplik Çıkıp gidecek gibisinKendine çizdiğin eğridenBursa…

Şiire yetmeyen zamanNasıl da yanılttı seniSen ki daha bir çocuktunBir yaşamı alıp gittiŞiire yetmeyen zaman Sararan ot, yiten gölgeÖyle birden gelen ölümDoğrusu aklında yoktuYaklaşıyor her geçen günSararan ot, yiten gölge Soluk soluğa bir güzelYaşadın ya sen ona bakArdında kalan şiirlerAdını fısıldayacakSoluk soluğa bir güzel

Sen ki bir sözdüşüydünUlaşan en eski aşklaraKırık testimde biriken suİlk yazılı taşı söylencemin Sendin bulduğum büyüBozkır buğulu bedenimleTuzuna inandığım çöl kumuKuşlar uçurtan susuzluk Yollar ayrımı yüreğimZaman dokuyan çıkrıktıDönen ışık hızıylaBoşluğa düşen sarmal Aşk ki bir sözdüşüdürÇıkar en eski yazmalara

Her şey hazır belki yarın giderimYağmurun sesini de alırım yanımaGömleğimin cebindedir kuruyan otlarEski yerinde kalır gene bozkır kokusu Herşey hazır kesin yarın giderimKırgın güz sokağı uğurlar beniBenim için rüzgâra bürünür evlerKapısını açık bırakırım ıssız avlumun Her şey hazır olamaz hayal bunlarŞehrini bulamaz bulanık akan nehirSavrulur…

Şehrini arayan bir nehirdimArar gibi eski bir sevgiliyiHer yanım toprak, tuz ve kumKöpüğü dağılmış bozkırdaÇoktan unutmuş çıktığı vadiyi Kadınlar da görmüş yalnızlıktaGözleri kırık bir söğüt dalıKan mıydı sızan gözyaşı mıUzak bir yıldız gibi kaymışElinden, nehrimin suları Nasıl akar giderdim oradanSürüklenen bir nehirsem deSavrulan birkaç su…