memet fuat'a

işte canımablam bir leylek uçuyor
bir leylek denizin üstünden
değiyor kanadı seher vakti
denize, kanadında nâzım kederi

seher vakti denize bakıyorum
kederliyim canımablam, bir kuş
boynunu uzatıyor balkon demirinden
değiyor kanadı nâzım kederine
bir de senin kederine güzelablam
yanıyor yüzüm ve kirpiğimin ucu

sürüyor bu bendeki kerem kederi
eksilmeden sürüyor canımablam
kederle seyrediyorum ağ onaran
balıkçıları, kürek çekenleri, bisikletle
geçen işçileri, bilirsin çalışan
insanları işte, yalın ve sade

bugün de okuyorum 'saat 21,22
şiirleri'ni, ağaçta kuş oluyorum
kuşta ağaç, bulutlar yine
geçiyor canımablam, kış bu sefer
ağır geçiyor ve üşüterek sokak
çocuklarını soğuk rüzgâr
-lar-la

sürüyor bu bendeki nâzım kederi
artarak sürüyor canımablam
buluyorum fakat yitirdiğim umudu
bir leyleğin uçuşunda, bir kuşun
bakışında, çiçeklenen bir badem ağacında
seher vakti yaprağa dönüyorum

Eski Dergisi Mart 2002 sayısı