“Son zamanlarda Melih Cevdet'i daha çok anlıyorum. (…) Senelerdir, durmadan yenilikler peşinden koşuyor. Her şiiri bir tecrübenin mahsulüdür. Melih Cevdet'e çok az şiir söylüyor diyenler o şiirlerin ne ince süzgeçtelerden geçirildiğini sezdikleri vakit ne kadar haksız olduklarını anlayacaklardır.”
( 1 Mayıs 1946)
“Melih Cevdet 'Rahatı Kaçan Ağaç' adlı şiirinde mesut bir ağaçtan bahsediyor. O ağaç mesuttur; çünkü saadet kelimesini bilmiyor. Sadece, tabiat içinde yaşıyor. Tabiatsa güzeldir, sevilir; tabiat içinde, ancak mesut olunur. Halbuki insanlar içinde yaşayan, insanlardan gönül çekmeyi, dert çekmeyi öğrenen insan kolay kolay mesut olmaz Ağacı, kuşu, karıncayı kıskanır. Melih Cevdet de aynı kıskançlığı duyuyor.”
( 1 Kasım 1946)