2000 senesinde Stochholm, İsveç'in başkentinde resmi bir ziyaret için bulunuyordum. Birkaç küçük anımı buradaki değerli arkadaşlarla paylaşmak istedim, kaybolmasını istemedim.1. DÜŞEN ÇOCUK: Caddede yürürken önümde sarışın bir çocuk (5 yaşlarında) yere düştü, annesi önde gidiyordu ve telefonla konuşuyordu, anne sakin, dönüp gözünün köşesiyle çocuğa baktı…

Can Yücel'i ölüm yıldönümünde analım anmasına da; artık çoğu kendisine ait olmadığı halde paylaşım rekorları kırarak facebook'ta dolaşan ağlak ve ağdalı arabesk zırvalardan onun namuslu kalemini arındırarak yapalım bunu.. Ne zamandır bu konuyu yazmak istiyordum; kısmet bugüneymiş dostlarım.. Sabah saatlerinde sanal dünyaya bağlandığımda ustanın ölüm…

“Hararet nardadır sacda değildir, / Keramet baştadır taçta değildir /Her ne arar isen, kendinde ara, / Kudüs'te, Mekke'de Hac'da değildir.”Hacı Bektaş VeliBilgelik; bugünden geleceği düşünmektir, insanın eğitim öğretimine önem vermektir. Varsıl iken yoksulluğu akıldan çıkarmayarak zamanı ve ortamı kollayıp yoksullara iyilik etmektir. İnsanlar arasında ayrıma…

7 Eylül 1974 günü yitirdik Celâl Sılay'ı, o gürül gürül yaşam dolu, sesi, gülüşü, kahkahası dünyayı tutan, şiir yazıp şiir yaşayan, doğru yanlış düşüncelerini hiç çekinmeden, hatır gönül saymadan pattadak söyleyen, kendi deyimiyle, daha o toyluk dönemindeki “büyük lâf eden, gürültü yapan, muhataplarını ezen” hoyrat…

Onu, yokluğunda tanımıştım. Bayramiç?te hâkimdim. Benim tayinimden önce, iki küçük kız çocuğunun kızlığını bozmak ve ırzına geçmekten yaşlı bir adam hakkında Çanakkale Ağır Ceza Mahkemesine açılmış bir dava vardı. O davada sanık, kısa bir süre tutuklu kalmış, daha sonra tahliye edilmiş ve bilahare de beraat…

Doğrularla yanlışlar birbirine karışmış. Ayırıp seçmek, olduğu gibi, içimizden geldiği gibi anlatmak gerek? Bir Türkiye var. Mazlum. İçinde çeşit çeşit insanlar varız. Hepimiz Türkiyeliyiz. Yurdu birlikte savunmuşuz. Yıllardır da bu topraklarda iç içe, birlikte, birbirimize karışarak yaşamışız. Türkler, Kürtler, Çerkezler, Abazalar, Lazlar, Araplar?Sünniler, Aleviler, Bektaşiler?…

(Bu yazı 30 yıl önce, Gökçe?nin ölüm haberini aldığım kanlı, karanlık 12 Eylül günlerinde sürgünde yazdığım ve ancak ölümünün 5. yılında Almanya?da -Tohum- yayınlayabildiğim bir yazıdır. Ölümünün 30. yılında Enver ağabeyi saygıyla anarak…)Shekespeare, ?Belki kaderimi değiştiremem, fakat aklıma yatmayan şeylere de boyun eğecek değilim!? demişti….

“Son zamanlarda Melih Cevdet'i daha çok anlıyorum. (…) Senelerdir, durmadan yenilikler peşinden koşuyor. Her şiiri bir tecrübenin mahsulüdür. Melih Cevdet'e çok az şiir söylüyor diyenler o şiirlerin ne ince süzgeçtelerden geçirildiğini sezdikleri vakit ne kadar haksız olduklarını anlayacaklardır.” ( 1 Mayıs 1946) “Melih Cevdet 'Rahatı…

Büyük İskender, hocası Aristoteles'e “Lider için adalet mi daha önemlidir yoksa cesaret mi?” diye sormuş. Aristoteles “Adaletin olduğu yerde cesarete gerek kalmaz” demiş. Bu kısa anekdot çok şeyi anlatmıyor mu? “Devleti ayakta tutan şey nedir?” sorusuna Sokrates, “Devlet adaletle ayakta durur, zulüm geldiğinde o devletin…

Ölümden geliyoruz. Önce ölüm var. Önce gelecek. Ölümden doğuma doğru gidiyoruz. Önce ölüydük. Bir olanaklar varlığı olarak insan, olanaklarını gerçekleştirmemişti. Gerçekleşmeyen olanaklar gelecektedir. Gelecekteki olanaklar gerçekleştikçe geçmişe doğru gideriz. Gelecek şimdi olur, şimdi geçmiş. Bitimli ömür süremizin sonunda sandığımız ölüm, bu açıdan baştadır, ölümden geliriz…

Az sayıda yapıt vermesine karşın edebiyatımızda önemli bir yere sahip olan Yusuf Atılgan, bundan yirmi yıl önce, 9 Ekim 1989?da aramızdan ayrıldı. Atılgan, 1921 Manisa doğumluydu. Askeri öğrenci olarak devam ettiği İÜ Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü?nü bitirdi. Askeri Lise?de bir yıl edebiyat…

Selçuk YAMEN / Seyirdefteri Yaşantısı arabada geçenlerin, kimi şeyleri kaçırdığını düşünürüm sıklıkla. Bu, benim için de geçerli ne yazık ki… Bu duygunun eksilmesini ne kadar sağlar dinlenilen müzik, bilmiyorum.Arabada olmadığım şanslı günlerimden birinde, kulağıma çalınan sesle irkildim. Kızılordu Korosu?nun düzenlediği bir konserdeymişim gibi duyumsadım birden…

Kim dolduruyor edebiyatı anlamla? Edebiyat, bir edebiyat küre içinde olup bitiyor. Edebiyat kürede, yazarlar, okurlar, eleştirmenler, kitaplar, dergiler, onların elektronik ortamda kopyaları, yayınevleri, dağıtım şirketleri, kitabevleri? bulunur. Edebiyat küreyi anlamla dolduran bunlardır.İnsan anlam vererek, anlamlar alarak, anlam alış-verişi içinde, anlamlarla yaşıyor. Edebiyat, edebiyat kürede, edebiyat…

Her cemiyetin yaşadığı devre mahsus bir takım mefkureleri vardır. Bu mefkureleri insanlar mücerret bir şekilde kavrayamadıkları için onları bazı fertlerde temessül etmiş görmek isterler. Bu mefkureleri en iyi hazmeden, onu her mana-sile kendisinde aksettiren kimseler o mefkurenin mümessili olarak görülür. Biz o ferde baktığımız zaman…