Gövdesi soluk gümüş renginde,
bir heykel, yatıyor,
perçemli tepesi sürünüyor toprakta
rüzgâr kabartıyor ve inletiyor.
Dalları budanmış gümüş kollar,
saplar kıpırdamıyor bile,
çamurda keçeleşen uzun saçları
kahverengi ve griye kesmiş
Yüce ruh üstünde uçuyor o;
saydam duman dönüp duruyor
upuzun kırbaçlı
gözleri, bütünüyle kapanıyor.
Budanmış başı düşmüş toprağın üstüne,
uzun saçları sere serpe yayılmış.
Yükselen dumanını içine çekiyor ölümün,
Ölümde, sessiz müzik haykırarak;
hışırdayarak, fısıldayarak, nefes alıyor,
seslenerek boş ufka acısını;
değişen gölgelerin içinden, devrilen ağaç
ağlıyor sessizce ölümün perçemli gözlerinden.

Türkçesi: Ayten Mutlu