Biz yoksulluğu doğuya gelin verdik

Kederli dağ yollarına vurmuş kendini bir adam
varsayalım bütün harfleri dökülmüş sallanmaktan
susup bize benzeyen birine bakıyorduk
su başlarını eğri atların tuttuğu mevsimler
dayanır kapıma acılı kız kardeşlerin
belini kırmızı kurdeleyle bağlayan ölüm
konuşan eski bir zamandır artık
pervazlara yaslanmış, üzerine oturmuş
neneden kalma ceviz sandığın…

Biz yoksulluğu doğuya gelin verdik
ve bir daha hiç kesilmedi saçları!

Yazılıkaya, sayı 15, 2007